Soms doe je alles fout

Nou ik heb alle tentamens gehad..eindelijk! Ik heb het wel aardig goed gedaan allemaal geloof ik, mag ook wel na al dat leren.
Van Geneeskunde kon ik het al wat nakijken en ik had niet zoveel fouten, dus wordt wel een goed cijfer! Daar ben ik echt heel blij mee.

Verder was ik niet in een heeel goed humeur deze week.
Moe, ongesteld, druk; dat komt niet goed.
Verder een beetje problemen met mijn ouders.
Kreeg een brief van de ibg dat ik dus minder studiefinanciering krijg in 2004. En ook nog een aardig bedrag minder!
Maarja, mijn ouders zijn dus echt never van plan om iets bij te dragen, ook al zijn ze dat wettelijk verplicht. Ik moet dus gewoon maar zien hoe ik nu mijn studie enzo ga betalen.
En als ik daar dus tegen in ga worden ze kwaad!
Dan moet ik maar wat zuiniger leven en wat minder leuke dingen kopen. Of maar een tweede baantje nemen! Nou, dat vind ik dus echt belachelijk!
Sowieso koop ik al zo weinig leuke dingen en kleren, maar dat zien ze niet.
En ze komen nu steeds terug op dingen waaraan ik volgens hun geld verspild heb enzo. Nouja, dat is misschien wel zo soms, maar daar heb ik dan zelf ook al spijt van. Ik zei ook dat het hun zaak verder niet was, omdat ze me verder alles zelf laten betalen en regelen. Dus dan moeten ze zich hier ook buiten houden.
Maar dan gaan ze maar door en door. Uiteindelijk komt het er ook nog op neer dat ik maar dankbaar moet zijn dat ik geen kostgeld hoef te betalen!
Nou kom op zeg! Ik ben nog maar 19 en studeer en dan ga je dat toch niet vragen. Ik zou dat echt nooit van mijn studerende kinderen gaan vragen, dan moet je maar niet voor kinderen kiezen.
En dan zeggen ze steeds dat zij er geen geld voor hebben om mijn stufi aan te vullen! Ik zei tegen hun dat ze beter konden zeggen: geen geld voor over hebben. Want ze kopen zelf zat dingen.
Ze zijn heus niet hardstikke rijk en ik heb er ook niet eens om gevraagd of ze bij willen dragen (doen ze toch niet), alleen dat ik nu niet wist hoe ik het allemaal moest doen qua geld.
Maar zeg dan verder ook niet van dat soort onzinnige dingen en bemoei je ook niet met mijn uitgaven!

Ik heb er zo'n hekel aan dat het steeds allemaal om geld draait.
Maar zo is het gewoon wel in deze maatschappij. Zonder geld kun je niks.
En ik ben nooit jaloers op vriendinnen ofzo, maar ik zie wel hoe het bij hun gaat. En mijn ouders doen dan net alsof hun ouders niet helemaal goed bij hun hoofd zijn om bij te dragen met de studie enzo.
Nou dan denk ik ook bij mezelf: wie is er nu gek of raar?!
Het ergste en vervelendste is ook nog dat mijn broer en zus er ook zo over denken. Die zijn het compleet eens met mijn ouders.
Nou, dat is best wel eens moeilijk, want ik sta wel vaker alleen.

Nu vandaag zegt mijn moeder bijna niks tegen me. Net alsof ik iets goed moet maken weet je wel. En dan ben ik ook nog zo dat ik ook weer wil dat het allemaal weer leuk en gezellig is. Terwijl ik gister nog erg kwaad was en vooral verdrietig.
Ze geven me gewoon heel vaak het idee dat ik niet helemaal deug in mijn opvattingen over dingen. Ze geven je niet de ruimte om iets anders te denken dan hun.
Misschien moet ik maar uit huis, denk ik wel eens.
Alleen heb ik dan helemaal niet geld meer en ik vind het vaak toch ook wel gezellig thuis.
Je kan alleen niet alles zeggen bij ons;dit om ruzies te voorkomen. Daar ben ik misschien laf in, maar ik kan echt niet tegen ruzies. Ik voel me dan zoals vandaag; een beetje depri.
Dat wil later toch heel anders aan gaan pakken met mijn kinderen. Natuurlijk ben ik daar nu vast heel idealistisch in en de aanpak per kind is verschillend, maar toch zou ik mijn kinderen willen aanmoedigen om ook een eigen mening te hebben en dit niet meteen afkeuren. En willen zeggen dat ik ondanks fouten die ze maken, ik toch altijd van ze blijf houden. En ik zou ze niet steeds verwijten gaan maken, totdat ze er niet meer tegen kunnen; zoals dit nu bij mij wel het geval is.