Ging gisteren vol goede moed op pad om,met het oog op het mooie weer,een paar nieuwe shirtjes of bloesjes te kopen. Da's leuk zou je denken. Maar nee dat is helemaal niet meer leuk,sinds de modeontwerpers kleren maken die alleen nog maar geschikt zijn voor heel jonge en uberslanke meiden.
In mijn onverbetelijke optimisme dacht ik dat deze trend toch eindelijk wel eens overgewaaid zou zijn.
De verschrikkelijke waarheid drong al gauw tot me door,bij de eerste winkel al om precies te zijn. Rekken vol minitruitjes waarvan ik me misschien met pijn en moeite nog net in maatje L zou kunnen proppen.
En dan nog alleen als ik het vol zou kunnen houden om de hele dag geen adem meer te halen.
Dat lijkt mij vrij ongezond,dus ik verlegde mijn aandacht naar broeken.
Daar heb je inmiddels meer keus namelijk tussen zo laag op de heup dat je niet meer fatsoenlijk kan bukken zonder de beroemde bouwvakkersspleet te zien of zo godvergeten strak dat je alleen nog maar kan blijven staan,want zitten is menselijkerwijs onmogelijk.
En echt zo dik ben ik niet,gewoon maat 40,maar na zo'n dagje winkelen ga ik toch twijfelen.
Zal ik toch maar gaan Sonja Bakkeren?
Om niet helemaal met lege handen thuis te komen heb ik toen maar boekjes gekocht. Nee niet van Sonja,maar romannetjes (zie verslaafd) om mezelf een beetje te troosten...
Die ga ik nu lekker lezen,zonder de gebruikelijke zak chips erbij,dat wel.