Spice up your life

Morgen vlieg ik naar Italië.

Wat ik daar ga doen? Mijn hart nog een beetje verder breken denk ik. Maar ik heb zin in avontuur. Ik heb zin om een leuk weekend te hebben na weekenden bijna alleen maar thuis te zijn geweest, gewerkt (ook aan mezelf). Ik wil even weer weg van iedereen vandaan. En alleen vliegen stond sowieso op mijn doelenlijst voor 2024. Dus the universe heeft geluisterd naar me.

Het is een grote mindfuck. En ik ben ergens blij dat ik het zie, maar als ik niet scherp blijf trap ik er misschien wel in met twee voeten. En zit ik vast in iets wat eigenlijk helemaal niks is. Maar goed tot nu toe ga ik steeds een stapje verder... Elke keer denk ik oke, nu is het klaar. Maar ja nu vlieg ik dus ook spontaan naar Italië.

Het is voor een lang weekend en ik weet sowieso dat ik het leuk ga hebben. En enorm verliefd gevoel ga ervaren. Geloof me dat heb ik jaren niet gehad. Hij is ZO lief, echt. Bijna alles waar ik voor gewenst heb.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik was dit verhaal aan het schrijven toen ik onderbroken werd. En ik heb het niet afgemaakt. Ondertussen zijn we een week verder. De titel is nog steeds passend...

Dus ik vloog vorige week donderdag in mijn eentje naar Italië. En dat ging supergoed. Misschien wel te goed en daardoor heb ik nu ergens de smaak te pakken. Het voelt bijna zo gewoon als de bus pakken. Het kost alleen iets meer tijd.

en ja hij is LIEF! Hij had een treinkaartje voor me gekocht. Vertelde precies waar ik heen moest. En heel gek mijn eigen logische brein ging er een beetje van uit. Ik vertrouw hem hierin volledig. Misschien een beetje te veel? Het voelt goed.

Wat is het leuk als je opgewacht wordt op het station. Dat je in iemand zijn armen kunt vallen en kunt kussen. Het is zo fijn dat hij van alles had bedacht. Van allerlei plekken die ik heb gezien, verschillende steden. Hij had een auto gehuurd en ook het hotel betaald. Superlief! We gedragen ons als verliefd stel, maar ik kan mezelf niet 100% geven...

- Hij wil geen serieuze relatie/is daar niet aan toe
- Hij wil uiteindelijk met een Moslim trouwen (dat ben ik niet)

Ja, ik zie alle red flags, maar ik kijk de andere kant op? Waarom ik dit doe? Waarom ik weer voor zo iets kies? Het is denk nog een stukje in mij dat gemaakt moet worden?

We hebben een superleuke tijd gehad. Heel veel gezien en gedaan. Enorm gelachen met elkaar. Maar de diepgang zit er voor mij nog niet helemaal in. Dat moet ook groeien. Alleen het heeft ook geen zin. Want bovengenoemde streepjes zijn genoeg redenen om er niet aan te beginnen. Ik ben nu 32 en meer dan ever heb ik zin in mijn leven als (huis)moeder van mijn tweeling. Het maakt mij niet uit of dit in Italië is, maar niet als hij heel veel weken weg is. En hij eigenlijk dit allemaal zou willen in Tunesië. Daar zie ik mezelf voorlopig echt niet wonen.

We hebben ook een soort discussie gehad. En ik moest huilen. Ik huil echt n o o o i t in het bijzijn van iemand anders. Tenzij de situatie heel verdrietig is. WTF doet hij met mij? Hij raakte mij zo door te zeggen dat ik niet wilde betalen. Ik dacht gewoon vanuit mijn Nederlandse mindset; 'tikkie'. Dat kennen ze natuurlijk niet. Bij hem gaat het niet om het geld, maar om de wil om te betalen. Ik moest ook ongesteld worden, misschien waren het hormonen

Dus ja wat ik allemaal aan het doen ben? Only God knows, of moet ik nu Allah zeggen? Ik vind alles super interessant, maar komt dat omdat ik de red flags negeer?

Hij zou de komende weken naar Amerika gaan, maar dat gaat niet door. Hij laat mij net weten dat hij weer naar Nederland komt. En ja ik ben blij