Spiering
Op een verlaten ochtend liep ik over de Voorstraat. Plotseling werden mijn ogen gedwongen om naar rechts te kijken. Daar stond je, schuin achter de etalage, en vlakbij het raam. Hoewel je mijn naam niet wist leek je me te roepen. In eerste instantie liep ik voorbij, maar toen ik merkte dat mijn voeten al omkeerden, liep ik terug en stond plotseling voor de ingang. Met enige twijfel deed ik de deur open en stapte naar binnen. Ik knikte de wat ongemakkelijk achter de toonbank staande vrouw toe en keek naar rechts. Daar was je nog steeds. Je stond er maar mysterieus te staan, meer kon je ook eigenlijk niet. Desondanks straalde je iets mysterieus uit met die eenzame blik. 'Kom dan, kom bij me zitten', glansde je. 'Alleen jij en ik, laten we de rest van de wereld even vergeten.' Ik ging tegenover je zitten, en voelde dat mijn hart iets sneller klopte dan normaal. 'Raak me aan', fluisterde je. Een ogenblik later circuleerde zwoele klanken in cirkels de winkel rond. Ik was in trance. Je had me betovert, je had mijn binnenste gegrepen. Dat wat onzichtbaar is, maar hoorbaar wordt dankzij jou. Nog nooit proefde ik van zo'n verfijnde aanslag. Nog nooit was de klik meteen zo groot. 'Wat een piano', verzuchte ik. Het was liefde op het eerste gezicht.
Jean, man, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende