Spinnen

De herfst dient zich aan. Ik zie het in mijn tuin, ik ruik het in de wind, ik voel het in de regen, maar het meest merk ik het aan de spinnen.

Zodra de herfst zijn intrede doet, behoort mijn tuin aan de spinnen. Natuurlijk vliegen er nog enkele bijen en hommels rond, die wanhopig de laatste nectar uit de stervende bloemen roven voordat ook voor hen het verval inzet. Maar de tuin behoort niet langer aan hen, zoals hij dat in de zomer deed, toen alles beheerst werd door het alomtegenwoordige gezoem van insecten onder de lome zon. Nu de zomer verdwijnt achter de wolken is mijn tuin veranderd in een prachtig netwerk van spinnenwebben.

's Ochtends verzamelen zich eindeloze rijen parels in de prachtigste patronen op de dunne draden, en 's middags zie ik de grote kruisspinnen verwoed verder bouwen tot ook het laatste hoekje, achter de seringen, in hun bezit is. De mooiste vormen ontvouwen zich over de bladeren en takken en mijn vriendin en ik kunnen eindeloos gefascineerd naar deze kleine schoonheden kijken.

Maar het is van een gruwelijke schoonheid, want in diezelfde fijngesponnen draden die zo prachtig blinken in de morgendauw vangen zij nietsvermoedende vliegen, bijen en kleine motjes om te verlammen en te verorberen. En dat is nu net wat dit herfstige schouwspel het perfecte symbool maakt van zijn seizoen. Want is de schoonheid van de herfst immers anders dan de schoonheid van de dood?

De prachtige kleuren van de bladeren is niets anders dan de schoonheid van het stervende, zoals de krokussen in de lente de schoonheid van het nieuwe leven verbeelden. De geur van de bossen in de herfst is niets anders dan de geur van verval en verrotting, en is het niet de heerlijkste geur op aarde?

Soms is de schoonheid in de geboorte van nieuw leven, soms in zijn bloei, en soms in zijn verval en dood, als alles stil, koud en van een onbewogen, bleke schoonheid is. Dan is het winter.

Maar voor nu geniet ik van de herfst en de schoonheid van het verval: van ruïnes, gekleurde bladeren, weemoed, stormwind en de spinnenwebben in mijn tuin, die mij elke ochtend opnieuw verrassen met nieuwe vormen.