sprookjes en de realiteit..

Ik heb thuis tientallen sprookjesboeken liggen, maar soms denk ik hoe zou t zijn geweest als roodkapje door de prins wakker gekust zou worden en sneeuwwitje door de wolf werd op gegeten. Ja, waarom zijn ze zo bedacht waarom dachten Grimm en Charles Perault dat de sprookjes zo moesten zijn dat alles klopt en dat iedereen in het sprookje lang en gelukkig leeft behalve de wolf en de gemene stiefmoeder? In elk sprookje krijgt de slechterik in het sprookje altijd “straf”. Zo is het ons dus gewoon aangeleerd om te oordelen, achterdochtig te zijn en te geloven in onze dromen. Ik droom er al heel mijn leven van om sneeuwwitje te zijn, niet voor het gedeelte dat de gemene stiefmoeder haar dood wil hebben en dat ze “vergiftigd” word door de appel (weer een punt, dat we niks van vreemde mensen aan moeten nemen) maar van het gedeelte dat ze wakker werd gekust door de prins en dat ze gingen trouwen, en de kabouters niet te vergeten die zo lief voor sneeuwwitje zorgden. Ja, was t maar zo dat wanneer iemand je kust dat je dan nergens meer druk om hoeft te maken en dus al gelijk trouwt, t zou allemaal zo simpel zijn als we aan het eind allemaal konden zeggen en ze leefden nog lang en gelukkig…