Ssssuperwoman!

Vrouw zijn. Het valt om de dooie dood niet mee.
Het gelazer begint al vlak na je geboorte. In plaats van je in stoer blauw te hijsen,
proppen ze je kromme armpjes en beentjes in zoetsappige, roze vestjes en broekjes.
Een lief kleurtje en zachte stofjes, want zo horen meisjes te zijn ; zacht en lief. De toon is gezet.

Al gauw volgen daarna de eerste poppen. Want het moet zo snel mogelijk duidelijk worden gemaakt ; vrouwen krijgen kinderen. En je kunt er dus maar beter zo snel mogelijk vertrouwd mee worden gemaakt. Huilpoppen, plaspoppen, poppen die spugen en poepen..de voorbereiding is in volle gang.

De ellende is nog lang niet voorbij, welnee het begint pas! Er groeien hier en daar opeens wat haartjes (die tegenwoordig onmiddellijk dienen te worden gesnoeid) en
je ontwaart wat erwtjes waar mama borsten heeft, jongens dat gaat niet pijnloos.
Tenminste..die erwtjesgroei niet. Ik herinner me nog hoe vaak ik me daar stootte. Poe! Niet grappig. Ik vermoed trouwens dat er bij ons thuis Pokon in het douchewater zat, want ze groeide bij mij veel harder dan bij mijn vrouwelijke klasgenoten.
(Er was wel een jongetje die grotere had. Obesitas bestond toen dus ook al)
E.e.a was natuurlijk wel aanleiding tot pesterijen. Jaloezie natuurlijk. Maar ik heb vele jaren daarna nog slobbertruien gedragen om mijn bumpers zoveel mogelijk aan het oog te onttrekken. Nodeloos te zeggen dat ik die dames graag nog even wil bedanken voor het ondermijnen van mijn zelfvertrouwen..

Als klap op de vuurpijl volgen dan nog de maandelijkse ongemakken. En HET dilemma;
maandverband of Tampons? Mind you ; maandverbanden waren toen nog een soort van matrassen. Je ging er lichtelijk wijdbeens van lopen. Klein als je eerst nog bent.
En dan NOG kleurde je regelmatig naast de lijntjes. Want ; geen vleugels, anti-doorlekzônes of speciale nachtedities.
Toch koos ik daar uiteindelijk voor, want dat gefriemel met tampons leek me helemaal 3x niks.
Wat een narigheid. Ik vond er echt geen flikker aan. Nog steeds niet eigenlijk.

Je worstelt je zo goed en zo kwaad als het gaat door de puberteit heen.
Je belangstelling verandert (Jongens!) en je verzet je uit alle macht tegen je ouders en besluit ; ik ga het anders doen dan zij.
Natuurlijk proberen er altijd mensen je op het rechte (vrouwelijke) pad te brengen, want is het je familie niet, dan zijn er wel ministers die zich met je bemoeien.
Er was er 1 die vond dat vrouwen meer moesten gaan werken om onafhankelijker te zijn van de man (en het was een schande dat we het genoten onderwijs niet terugbetaalde in natura. Maar we moesten ons VOORAL niet schuldig voelen), meneer Rouvoet vond dat we meer kinderen moesten krijgen, de minister van Onderwijs riep dat ouders (lees moeders) vaker op school moesten helpen EN er wordt straks verwacht dat we zelf onze ouders gaan verzorgen.

Blijft er dan nog tijd over voor enig seksleven? Ik ben geneigd te denken van niet.
Er moet toch ook nog geslapen worden.
Maar dames ; we ontkomen er niet aan. Er moet gesekst worden in bed. Is het niet omdat we het leuk vinden, dan is het als oudedagsvoorziening. Want straks is er geen thuiszorg meer, maar ook geen bejaardentehuizen want dat is te duur. Ik waarschuw maar even. Je kan het ter harte nemen of niet, maar zeg nooit dat ik je niet gewaarschuwd heb. ...Wat een geluk dat ik al 45 ben.
Al zei een mannelijke cliënt laatst tegen me, toen ik vertelde dat ik net als hij geen kinderen had :''Ojee..dan zit je over 40 jaar in hetzelfde schuitje als ik.''
Mja.
Bernie wil mijn rolstoel wel duwen, zegt-ie.

Dames, ik stel voor dat we sexy rood/blauwe pakjes met een cape gaan dragen als we weer 'ns opgeroepen worden om de zoveelste bijdrage aan de maatschappij te leveren. 1 met een grote 'S' erop.
En dan maar zoeken naar een telefooncel. Daarin had SuperMAN het ook al gemakkelijker..knipoog
13 nov 2013 - bewerkt op 11 dec 2015 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende