Stationspiano

Wie o wie was die eikel die het een goed idee vond om op elk station een piano neer te planten?!

Noem me een cultuurbarbaar of een zeikwijf, maar ik ben vast niet de enige die zich dood ergert aan de wanstaltelijke geluiden die uit dat ding klinken. Kijk, als er nou móóie muziek gespeeld zou worden, dan kan ik me nog enigszins voorstellen dat er mensen zijn die ervan kunnen genieten. Maar de zeldzame momenten dat ik er met een glimlach langs loop omdat er een komiek danwel iemand met talent achter zit/staat wegen niet op tegen de talloze tenenkrommende momenten van extreme irritatie.

Vaak zijn het lui die een belabberd deuntje zitten te pingelen. Mensen die misschien in een ver verleden bij muziekles 1 simpel liedje hebben leren spelen en willen uitproberen wat ze er nog van kunnen herinneren (bar weinig, naar het blijkt..). Of kansloze aspirant-componisten die hopen op hun grote doorbraak, maar wederom falikant falen. Het wordt pas echt gruwelijk als de heer/dame in kwestie het nodig vindt om er ook hun bek bij open te doen. Als er bij gezongen wordt wil ik pas echt mijn breinaalden met geweld diep in mijn oren rammen: liever voor altijd doof dan nog 1 seconde langer dat kattengejank aan te moeten horen! In het openbaar zingende mensen = bah! bah!

Als ze er een geluidsdichte kamer omheen bouwen zodat alleen mensen die er zelf voor kiezen om naar dat gepingel te luisteren ermee geconfronteerd worden, dan zou ik een veel gelukkigere treinreiziger zijn. Een wachthokje speciaal voor alle irritante herriemakers. Jankende kinderen en luidruchtige tieners kunnen we daar dan ook in kwijt. Of nog beter: een draagbare geluidsdichte bubbel voor om mijn hoofd. Met de optie om NS-omroepberichten aan- of uit te schakelen. Welke uitvinder leest dit en maakt mij blij? vrolijk
19 apr 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Pantoffel
Pantoffel, vrouw, 42 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende