Stemmingswisselingen

De laatste tijd heb ik nogal last van stemmingswisselingen. Heftige ook. Dan zie ik 't allemaal weer niet zitten en dan opeens ga ik er vol enthousiasme tegenaan. Dankzij mijn buik die net doet alsof hij ongesteld is, keek ik vandaag de bijsluiter van mijn nieuwe pil door om te zien of dit een bijwerking hiervan kon zijn. Ik ben op de helft van mijn tweede strip ongeveer en het begon al niet fijn, maar ik dacht dat dit erbij hoorde. Goed, de bijsluiter dus: Vaak voorkomende bijwerkingen: "Stemmingswisselingen". Ahaaa... Die had ik niet zien aankomen ! Verklaart waarom ik het ene moment nog vrolijk m'n broer kan opbellen en zodra hij opneemt pissig de telefoon aan m'n moeder geef. Echt, what the fuck.. Het is een van de vele stemmingswisselingen die dus, blijkbaar, worden veroorzaakt door die fijne hormonen in mijn nieuwe pil. Oke, ik verder zoeken want misschien stond er ook nog iets over die buikpijn? Ah he, dat is grappig, er staat dat je deze pil vooral niet moet gebruiken als jijzelf of iemand in je naaste omgeving borstkanker heeft, of heeft gehad. M'n moeder zat naast me toen ik het las. Mijn moeder, die net terug is uit het ziekenhuis waar ze lag door een ernstige allergische reactie en die net haar eerste van de nieuwe reeks chemo heeft gehad, waar ze hopelijk geen allergische reactie van krijgt, de borstkankerpatiënte. Serieus, mam, weet je wat hier staat?

"Misschien kun je maar beter stoppen met die pil. Bel morgen maar naar de gynaecoloog." Yep..

Door dat syndroom is het beter om de pil te gebruiken, omdat je menstruatie dan op gang blijft. Het wordt dus weer zoeken naar een oplossing. En ik, ik ben het zat. Zat om te zoeken waarom ik me voel zoals ik voel en dat daar gdvrdmme telkens weer een medische verklaring voor is, waar altijd weer iets "speciaals" aan is en we weer moeten zoeken naar de juiste waarden, de juiste anti-allergie, de juiste pil. IS HET NU EEN KEER AFGELOPEN?!!!

Mijn lichaam werkt al een tijd niet zoals ik wil. Afgelopen zomer ging 't aardig goed, ik was afgevallen en had energie. En toch is er altijd een onderliggend iets. En een onderliggend iets is niet erg, zolang die niet naar boven komt. Nu ben ik ontzettend aangekomen, heb ik stemmingswisselingen, heb ik voor het eerst een hekel aan die fucking kutfeestdagen en word ik gek.

Gek van mezelf. Gek van mijn lichaam. En gek van mijn geest.

Beste fucking kut sinterklaas, kerstman of whatthefuck dan ook. Wanneer komt die tijd dat hier in het gezin gezondheid heerst? Dat is het enige wat ik wil voor m'n fucking verjaardag of sinterklaas of kerst. Maar nee.

Natuurlijk, om de hoop erin te houden hebben we altijd oud & nieuw nog: Een gelukkig en gezond nieuw jaar.
Ja, ik wens het iedereen van harte toe en dit jaar blijf ik thuis, zodat ik het mijn ouders ook kan toewensen. Maar hoe vaak hebben we dat al gedaan? Hoe vaak hebben we het anderen al toegewenst en hebben anderen het ons ook toegewenst? Heel vaak. Ik blijf de mooie dingen zien hoor, maar ik vind mezelf daar even niet toe behoren. Dik, lelijk en niet te genieten.
23 dec 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Damn
Damn, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende