Suicide

"Zoey! Eindelijk je bent online!" "Hahaha, ja, is er wat dan?" "Uhm ja, net zei Dana tegen me dat jij je schaamt als je bij me bent? Is dat waar? En trouwens, is die ruzie tussen jou, Dana en Amber al opgelost?" "Zoey? ben je er nog?" "Zoey!?"

Waar is ze nu ineens? Ze zou toch niet zomaar weggaan zonder doei te zeggen?
Ik denk terug aan de afgelopen uren. Ik had lang met Zoey gepraat over de ruzie met haar vriendinnen, en ik begreep haar heel goed. Ik had er immers ook wat mee te maken. En al zou ik er niet bij betrokken zijn, dan zou ik haar woede en verdriet ook goed kunnen begrijpen. Maar waarom was ze zo plotseling weggegaan? Daar moet toch een reden voor zijn!?
Ja! Ik weet het! Niet waarom ze ineens weg is, maar ik weet wel hoe ik daar achter kan komen! Haar MD account, natuurlijk!
Snel surf ik naar MD, en ja hoor, daar staat het: Kapot. Ze is kapot. Van alles. De ruzie heeft gewoon de emmer laten overlopen.
Dan lees ik verder en zie de laatste zin. WAT?! Ik lees de zin nog honderd keer over, en dan dringt het tot me door; ze wil zelfmoord plegen. Nu.
Ineens gaat alles heel snel. Ik pak m'n mobiel en stuur haar meteen een whatsapp bericht. 'Wat als ik al te laat ben?' schiet het door m'n hoofd. 'Nee, dat mag niet. Dan zou ik me voor de rest van m'n leven schuldig voelen!'
Ze reageert niet.
Snel whatsapp ik ook m'n vriendinnen. Ik weet dat Zoey ruzie met hen heeft gehad, maar ik vind dat hun het ook moeten weten.

Als ik even rust neem, besef ik pas echt wat er aan de hand is. En dan begin ik opeens te huilen. Huilen zoals ik nog nooit heb gedaan. Waarschijnlijk huilde ik nog harder dan wanneer ik net geboren werd. 'Wat is dit?' 'Waarom huil ik? Normaal huil ik nooit, hoe erg iets ook is' zegt mijn verstand. Maar m'n gevoel zegt gelijk 'Maar Zoey is je beste vriendin, misschien is ze momenteel wel bezig met haar slagader doorsnijden!' Zodra ik dat denk wordt ik stil en dan gaat er een grote angst door me heen. Dit is niet nep, dit is nu echt de realiteit! Ondertussen praat ik weer verder met Dana en Amber. Zij kunnen ook geen contact krijgen met Zoey.
God. Dit verdient ze gewoon niet. Dit mag niet gebeuren! Ik wil Zoey bellen, maar dat kan niet. Ik lig al in bed en ik zou grote problemen krijgen als ik nu zou gaan bellen. Dan zou ik geen mobiel meer hebben en dus niet meer kunnn proberen contact met haar te krijgen via whatsapp!!
Inmiddels ben ik al wat rustiger. Het is nu al bijna 12 uur! Ik tril helemaal maar ik kan mezelf nog onder controle houden. Ik kan nu niet gaan slapen! Als ik dat doe dan wordt m'n schuldgevoel alleen maar erger. Ik blijf maar praten tegen m'n vriendinnen, om ervoor te zorgen dat ik niet in slaap val. Maar ik ben moe, heel moe.

Ik kijk op m'n wekker, het is al 7 uur! Dat kan gewoon niet! Hoelaat ben ik dan in slaap gevallen? Snel pak ik m'n mobiel en check m'n berichtjes. Nog steeds niks van Zoey. Zou het toch echt gebeurd zijn? Zou ik dadelijk opgebeld worden om te horen dat ze dood is? Of misschien wel in het ziekenhuis ligt?

Snel kleed ik me om en whatsapp Dana en Amber. Ook zij hebben nog niks van Zoey gehoord. Ik ben bang en ik krijg m'n ontbijt niet naar binnen. Zou ik dit aan pap en mam vertellen? Zij weten immers ook al dat ze aan automutilatie doet, dus misschien kan ik ze dit ook vertellen?
Nee. Dat kan niet. Ik kan het ze niet vertellen. Grote kans dat ze het niet begrijpen. Ze snappen gewoon simpelweg niet dat iemand zichzelf opzettelijk pijn doet. Slecht idee dus.

Dan belt Amber op naar het huisnummer van Zoey. En gelukkig, Zoey blijkt gewoon in bed te liggen en te slapen!
Ik ben enorm opgelucht en voel me eindelijk wat beter. Later komt Zoey op whatsapp. "Hey Zoey!" "Hoi" "Over gisteravond eh? Was je dat serieus van plan? "Ja, dat was ik van plan. Maar ik durfde het niet. Ik durfde m'n slagader niet door te snijden, en ik kon ook niet naar onder om een overdosis medicijnen te nemen want m'n ouders waren onder"
Ik kan haar ouders wel zoenen! Godzijdank waren ze beneden, anders was het misschien wel heel anders afgelopen!
"Oh, gelukkig dan maar dat je ouders beneden waren! Ik ben in ieder geval blij dat je nog leeft!"
Dat was nu net hetgeen waarvan ik hoopte dat ik dat nooit zou hoeven zeggen tegen Zoey. Maar blijkbaar had ik het mis, het gaat zelfs nóg slechter dan ik dacht...