te veel gaande & er kan nog wel wat bij

Er is al een hele hoop gaande wat betreft m'n familie.
m'n beide broers hebben een gezinnetje, ik ben de enige die alleen is met kind.
Bij m'n moeder is zo goed als vastgesteld dat ze beginnende dementerende is.
En ook nog eens in een bepaalde vorm dat ze niet meer alleen kan zijn.
De Lewy Body Dementie, ik had er nog nooit van gehoord.
Maar met die vorm van dementie, als ze bijv eten wil klaarmaken, gaat dat allemaal in de verkeerde volgorde, kleren binnenstebuiten aantrekken. En daarnaast is ze ook nog heel vaak gedesoriënteerd.
Dan weet ze niet meer waar ze is, of wat ze moest doen.
Ik heb het er best wel moeilijk mee dat het niet meer hetzelfde zal zijn als vroeger en dat ik er niet voor haar zal kunnen zijn, zoals zij altijd voor mij is geweest.
Het valt me behoorlijk zwaar, m'n moeder was degene bij wie ik altijd terecht kon, over alles kon praten.
Die band heb ik niet met de rest van m'n familie, en als ik zeg dat ik het er moeilijk mee heb, wordt er aangegeven dat iedereen het moeilijk heeft, ja dat weet ik. Maar dat vind ik zo'n dooddoener, dat geeft voor mij eigenlijk al aan dat ik het er niet met m'n familie kan over hebben.

Ik loop al een poosje bij een praktijkondersteuner, en bij de laatste afspraak heb ik een aantal dingen opgeschreven en aangegeven dat ik aan de slag moet met bepaalde dingen, ik heb te lang m'n hoofd in het zand gestoken dat ik dacht het allemaal vanzelf wel beter zou worden.
Ik weet dat ik voornamelijk aan de slag moet met m'n zelfbeeld, op heel veel fronten wijst het allemaal weer terug naar m'n lage zelfbeeld en een grote leegte die ik in me voel.

Daarnaast heb ik al niet veel vrienden, ik heb maar 1 vriendin S.
En met klap op de vuurpijl viel ze vandaag ook nog eens tegen mij uit.
Ik zal even uitleggen waarom.
Afgelopen weekend kreeg ik ineens appjes van haar. (Dan moet ik de situatie even uitleggen.)
Ze is sinds kort weer aan het daten, maar die man (R) blijkt dus de ex van de buurvrouw van mijn broer en schoonzus te zijn.
Die buurvrouw schijnt niet helemaal goed te zijn, en slaat zomaar mensen in elkaar als ze verkeerd naar haar kijken, of in dit geval, haar ex met mijn vriendin aan het daten is, dreigde ze de kinderen niet mee te geven, of moeilijk te doen in omgang in ieder geval.
Ik kreeg daar dus appjes over van S. Maar ik heb haar verder nog niet echt over kunnen spreken.
Dus ik wilde haar bellen had ze geen tijd voor. Dus hadden we afgelopen zondag een bel afspraak gemaakt s'avonds, ging niet door, ze was in slaap gevallen.
Ik had haar geprobeerd te bellen, ze werd er niet wakker van.
Dus 2e bel afspraak was de dag er na, ook s'avonds.
Stond R onverwachts voor haar deur, ging het weer niet door.
Ik raakte er geïrriteerd van, omdat dit in het verleden heel vaak is voorgekomen dat ze afspraken niet na kwam.
Ik heb na afgelopen maandag niks meer laten horen ik dacht, laat het maar van haar afkomen. En zij heeft vanaf maandag tot en met aan vandaag niks laten horen.
Wederom was ik het weer die vandaag begon met haar een appje te sturen.
Kijk als ze die appjes van 't weekend niet had gestuurd en geen belafspraken met haar gehad, had je me waarschijnlijk ook niet gehoord er over. Dan is het prima als ze even niks laat weten, dat heb ik ook weleens.
Maargoed ik stuurde haar vandaag dus een bericht met: "hee, ik zit er wel een beetje mee dat je niets meer hebt laten horen nadat 2 belafspraken niet zijn doorgegaan."
Vervolgens appte ze met: heyhey meis, sorry was erg drukke week waarin veel gebeurt"
Ik dacht alleen maar van: ja zal wel zo zijn, vast met haar date R. (is vaak zo)
Ik heb vervolgens gestuurd: Maar je gaat me toch niet vertellen dat je vanaf afgelopen maandag tot aan vandaag geen tijd hebt gehad om een berichtje te doen? Was gewoon oprecht bedoeld, een berichtje hoeft maar 1 min. van je tijd te zijn.
Was niet als een sneer naar haar bedoelt, maar ze belde me op, en gaf me toch een grote bek.
"Ik laat me niet zo behandelen, door niemand niet, dit is manipulatief."
Ik verdedigde me alleen maar, dat ik het niet zo bedoelde, en ik was erg gekwetst door de dingen die zei.
Manipulatief, rot toch op, ze weet als geen ander hoe ik ben.
Ze gebruikt dat woord wel heel erg snel als haar iets niet aanstaat.
Ze bleef maar praten over dat andere mensen haar wel begrepen dat het allemaal oke was.
Ja blijkbaar hebben zij meer contact met elkaar dat ze weten wat er aan de hand is, hoe kan ik begrip voor iets hebben als ik niet weet wat er speelt? En dat wordt me dan verweten dat ik niet begripvol genoeg ben. Ik was al geneigd de telefoon op te hangen.

Ik voel me al fucking kut, door alles wat er speelt, met m'n familie, ik zit met mezelf in de knoop, weinig vrienden. En de enige vriendin die ik heb keert me nu ook nog eens de rug toe.
Althans zo voelt het.
Maar doordat zij zo tekeer is gegaan, ben ik zelf nu ook zo geneigd dat als zij contact opneemt, om te zeggen van: ik kijk wel wanneer ik tijd heb, ja rot toch op.
Buiten dat ga ik dan ook denken aan de dingen die ze nu wel heeft gedaan met R, en niet met mij.
Ik geef even wat voorbeelden.

Ze vind het vreselijk om het openbaar vervoer te reizen.
Maar toch is ze afgelopen zondag wel van Zwolle naar Zutphen gereisd met openbaar vervoer voor R.
En ik woon dichterbij, de laatste keer dat ze bij mij is geweest is denk ik alweer 2 jaar geleden.
Ik kom elke keer bij haar omdat dat makkelijker is, vooral voor haar.
Maargoed, ik denk dat jullie m'n punt wel snappen.

En het andere is, dat de laatste keer dat ik bij haar had geslapen, vroeg ze aan mij of het oke was als ze R eventjes ging bellen. Ik zei ja is prima, maar niet te lang. Half uurtje is prima.
Maar ze hing anderhalf uur met hem aan de telefoon, ik heb tussendoor meerdere keren aangegeven op te hangen, deed ze maar niet. En toen ze op had gehangen zei ik tegen haar: hehe, zo ben je ook eens klaar? Waarop ze toen antwoordde: ja mag ik even?
Ik zei: nee, als je zo lang wil kletsen doe je dat maar lekker een andere dag, zo vaak ben ik hier niet.
Ik heb haar wel duidelijk gemaakt dat ik dat niet leuk vond.

En nu zijn dan de rollen omgekeerd geweest afgelopen maandag, dat R onverwachts voor de deur stond bij haar en dan krijgt hij wel de volledige aandacht, en heeft ze geen tijd meer om mij te bellen.
Het moet allemaal maar gaan wanneer het haar uitkomt.
Ja ik vond het echt fucking onredelijk dat ze zo tegen me tekeer ging vanmiddag.
En dan heeft ze ineens wel tijd om te bellen.
Rot toch op.
Iedereen heeft het moeilijk, en heeft zo z'n dingen.
Ik probeer ook m'n kop overeind te houden.
Enige lichtpuntje wat ik nu nog heb is m'n kind en m'n werk.
En natuurlijk m'n katten, ik heb het gevoel dat ik het allermeest aan m'n katten heb.

Vandaag kwam dus alles eruit, emotioneel.

S en ik zijn al jarenlang bevriend, we kennen elkaar als geen ander.
Maar door dit soort taferelen twijfel ik aan onze vriendschap en aan waar haar prioriteiten liggen.
Het is niet zo dat ik van haar verwacht dat ze meteen paraat moet staan als ik ergens mee zit.
Het werkt van beide kanten, anders werkt het niet.
Ik weet niet of ik nog wel zin heb om met haar in gesprek te gaan, vandaag of een andere dag.
Want het zal elke keer weer opnieuw gebeuren.

Voor nu laat ik maar gewoon wat het is.
Door al dat huilen ben ik behoorlijk moe nu.