Vandaag heb ik samen met mijn schoonzus een high tea gehad. Het was super lekker en ik heb echt van de gezelligheid genoten. Ondanks dat ik al bijna 6 jaar met mijn vriend samen ben, is de band met mijn schoonzussen tot nu toe altijd heel oppervlakkig geweest.
Nu zitten zij en ik ongeveer in het zelfde schuitje. We zijn allebei de zogenoemde 'aangetrouwde' van het gezin, en daar hebben we beiden wel eens moeite mee. Ook hebben we allebei last van psychische problematiek. Ik heb daar nooit over gepraat bij mijn vriend thuis, dus ze wisten eigenlijk allemaal niet van mijn eetstoornis af. Tot die beruchte Insta-post natuurlijk. Mijn zwager had de tekst aan mijn schoonmoeder laten lezen en die begon gisteren gelijk op mij te letten.
Ik heb tussen de middag een broodje bij hen gegeten en toen vroeg ze of 1 broodje wel genoeg was. Normaal let ze daar echt nooit op, maar ik zag dat ze zich echt zorgen maakte. Toen heb ik uitgelegd dat 1 broodje normaal genoeg is, dus toen ook. En dat ze zich niet zo'n zorgen hoeft te maken.
We hebben vanmiddag heel veel gepraat. Goede, diepgaande gesprekken hebben we gehad. Over thuis, vroeger, onze 'labeltjes' en hoe we hier mee omgaan. En wat vond ik het fijn om even het gevoel te hebben begrepen te worden.
Soms is het gewoon even fijn om je ei kwijt te kunnen en dat er iemand is die luistert, zonder die goedbedoelde adviezen etc.
Ik vond het in ieder geval heel fijn en gezellig. We moeten er ook echt een gewoonte van maken.
Nu is het tijd voor wat yoga en meditatie.
Oh en heel wat wandelingetjes naar het toilet vannacht, met al die koppen thee
Fijne avond!
Kus BO