Therapie
Zins een paar dagen leef ik met een brok in mijn keel en een steen in mijn maag. De vakantie met mijn beste vriendin was erg leuk, we hebben genoten. Maar het dringt mij steeds meer door, dat de vakantie bijna voorbij is. En dat brengt voor mij heel veel onzekerheden met zich mee. Een nieuwe 'klas' met mensen, ik ben niet echt een mensen mens. Sociale contacten zijn niet mijn sterkste punt. Tevens word het ook.gewoon weer een jaar keihard werken, gaat mij dat lukken? Kan ik aan de verwachten en vooral mijn eigen voldoen? Ren ik mezelf weer voorbij, of zal ik eindelijk meer in evenwicht blijven?
En dan hebben we nog het eten. Wat ondanks al mijn voornemens nog steeds niet loopt. De somberheid maakt het niet makkelijker, de laatste tijd eet ik alles wat los en vast zit. Als een verslaafde die zichzelf niet onder controle kan houden. Wanneer mijn opleiding straks weer van start gaat en mijn huisgenoot weggaat, hoop ik van harte dat de eetbuien weggaan. Maar realistisch bekeken hoop ik dat al heel lang, het zijn periodes en zolang ik maar blijf volhouden dat het 'geen probleem' is, zal er niets veranderen. Ik weet dat ik de stap moet gaan maken naar therapie. Ik wil meer van mezelfhouden, het leven durven te leven zonder elke keer maar weer mijn verknipte copingsystemen te gebruiken. Ik wil dat andere van mij houden, maar ook dit gaat pas wanneer ik vanmezelf kan leren houden.
Daarom heb ik een deadline voormezelf gesteld, voor dinsdag heb ik mijn (online) aangemeld voor therapie. Hopelijk de eerste stap de goede richting in.
En dan hebben we nog het eten. Wat ondanks al mijn voornemens nog steeds niet loopt. De somberheid maakt het niet makkelijker, de laatste tijd eet ik alles wat los en vast zit. Als een verslaafde die zichzelf niet onder controle kan houden. Wanneer mijn opleiding straks weer van start gaat en mijn huisgenoot weggaat, hoop ik van harte dat de eetbuien weggaan. Maar realistisch bekeken hoop ik dat al heel lang, het zijn periodes en zolang ik maar blijf volhouden dat het 'geen probleem' is, zal er niets veranderen. Ik weet dat ik de stap moet gaan maken naar therapie. Ik wil meer van mezelfhouden, het leven durven te leven zonder elke keer maar weer mijn verknipte copingsystemen te gebruiken. Ik wil dat andere van mij houden, maar ook dit gaat pas wanneer ik vanmezelf kan leren houden.
Daarom heb ik een deadline voormezelf gesteld, voor dinsdag heb ik mijn (online) aangemeld voor therapie. Hopelijk de eerste stap de goede richting in.
14 aug 2016 - bewerkt op 14 aug 2016
- meld ongepast verhaal
-
Groningse
zondag 14 augustus 2016 10:11
Begrijpelijk dat alle onzekerheden veel stress met zich meebrengen. Daarom is het goed om hulp te zoeken en je aan te melden voor therapie. Als je studie begint, je weet hoe je klas is en wat de verwachtingen zijn, dan wordt het vast rustiger in je. Niet zo hard voor jezelf zijn hoor, het komt allemaal in orde !
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 sep 2021 Strijd tegen de kilo's deel 1. ( 3 )
- O 27 feb 2021 Boos ( 2 )
- O 29 dec 2020 Goede voornemens ( 1 )
- O 22 dec 2020 Vader ( 5 )
- O 15 dec 2020 Destructief ( 3 )
- O 30 nov 2020 Brief aan mijn vader ( 3 )
- O 15 nov 2020 Worsteling ( 2 )
- O 08 okt 2020 Daten
- O 23 aug 2020 Uitdaging ( 5 )
- O 08 aug 2020 Wat als het gewoon goed gaat ( 3 )
- O 22 jul 2020 Wegwijzers ( 3 )
- O 23 jun 2020 Het is een gekke wereld.
- O 05 jun 2020 Scheiden en liefde ( 2 )
- O 02 jun 2020 Detox ( 3 )
- O 31 mei 2020 Contrast ( 2 )