things change

En ineens viel alles op zijn plek, na een anderhalve week bij mijn moeder te zijn geweest voel ik me beter dan ooit..
de band tussen mij en me moeder word steeds sterker. ik weet wat ik aan haar heb en zij aan mij.
jullie mogen het eerlijk weten, ik zit met tranen in mijn ogen van blijdschap.. dit was wat ik al die tijd nodig had. Iemand waar ik iets aan heb en die iemand is mijn moeder. t probleem hierin is dat mijn moeder nou niet bepaald in de buurt woont. ik woon in het noorden en zij in het zuiden. eerlijk gezegd weet ik niet wat ik ermee moet. aan de ene kant denk ik fock it! ik ga verhuizen.. ik heb niets te verliezen.. want alles dat ik had hier in t noorden ben ik al verloren.. misschien ben ik wel toe aan een nieuwe start.. er is hier zo veel gebeurd.
ik begin nu over heel veel dingen na te denken en realiseer me dat het hier niet eens zo leuk meer is..
mijn beste vriendin is niet t persoon die ik dacht dat ze was.. ze is letterlijk the opposite of me.. en ik zeg niet dat ze hetzelfde moet zijn als mij, absoluut niet, maar t is wel zo dat als je 9 jaar bevriend met elkaar bent dat je alles moet kunnen zeggen tegen elkaar en dat je normaal met elkaar om kunt gaan. maar dat doet zij dus niet. ze is echt een bitch.. misschien is het niet eerlijk om dat te zeggen maar ik vind dat ik altijd goed en positief in het leven sta en altijd begripvol ben. ik zal oprecht ook mijn fout erkennen en mijn excuses ervoor aanbieden, zij niet..
Toen ik weer terug naar het noorden ging vd week, heb ik haar gezegd dat ik wel bij haar kwam slapen, eenmaal toen ik daar aankwam was haar vriend er ook en nog een jongen, een vriend van haar vriend.
heel gezellig, ik plofte tussen haar vriend en die andere jongen in. ik zag dat ze de hele tijd mij aan het bekijken was op een arrogante manier, maar ik trok me daar niets van aan. we zaten met z'n allen lekker te kletsen en te lachen. ze vroeg me niet eens hoe mijn vakantie was.. naja klaar.
ineens maakt ze zo'n opmerking dat haar vriend zit te geilen op mij, waardoor er een gigantische stilte viel.
haar vriend zei waar slaat dat nou weer op? en ik zei voor de gein nou dan moet ik maar een boerka aan als ik hier kom.. haar gezicht sprak boekdelen.. maar ook weer niet.. ik begreep zelf ook echt niet waar dit op sloeg..
ik denk dat het gewoon onzekerheid is..
Alles wat ik leuk vind moet zij afkraken.. Hoe ik het zie en hoe ik alles doe is ze het ook niet mee eens. en tuurlijk ben ik het ook niet eens met hoe zij alles aanpakt. maar dat zal ik nooooit tegen haar zeggen want we zijn nou eenmaal verschillende personen maar dat besef heeft zij op 1 of andere manier niet.. ik zal haar altijd supporten in alles wat ze doet. maar dat support voel ik niet.
maar wees eerlijk.. hoor je zo'n vriendschap te hebben na 9 jaar? vertel me jou gevoel en mening nadat je dit hebt gelezen..




oh ja en nog iets anders, t mooiste hoogtepunt bij mijn moeder was dat ze ineens aan tafel een nummer begon te zingen; open open open moet het zijn!
ik zei huh? hoe kom je daar ineens bij.. ja dat weet ik ook niet ik moest er ineens aan denken zei me moeder.
ze vertelde dat ze dit nummer zong onder de douche toen ze hoogzwanger van mij was.. ik werd er eerlijk gezegd best emotioneel van.. en hierdoor besefte ik ook, mocht ik ooit kinderen krijgen dan zou ik zo graag willen dat me moeder lekker op ze past.. ze is zo'n fantastisch mens..