thinking...

Gisteraaf....twas heel gezel, maar ik miste iets...ik probeer erachter te komen wat het was, ik ben er nl. nog steeds van overtuigd, dat je door uit te vinden wat oorzaken zijn van gedachtes & acties, je ware zelf kunt vinden door deze oorzaken 'op te lossen' en zo altijd & overal volledig jezelf kunt zijn.
(ff een filosofische uitspatting tussendoor hoewel het nogal logisch is)
maar ik weet het nog niet...

ik baal een beetje van mezelf: ik ben zo ontzettend onzeker! ik weet niet waarom, zo ben ik waarschijnlijk geboren..
maar het is balen. ik denk nl altijd ik heel erg opval. en daar kan ik niet goed mee omgaan. daar wordt ik verlegen en onzeker van. en das zo balen, want ik weet ook dat het anders kan. bijv. als ik met de hele groep uitga (was gister niet zo). tussen hen allemaal voel ik me echt relaxed. maar dat wil ik niet alleen bij hen! ik wil me ook bij anderen op mn gemak voelen!!
gisteraaf waren dus in onze oude vertrouwde dansgeval uit. was wel leuk, dat wel, maar ik miste iets....zekerheid dus. ik mis zekerheid, over hoe ik eruit zie, over hoe ik doe. ik val op, denk ik, door mn lengte -> 1.83 ong en mn haar. ok, ik zou niet willen dat het anders was, maar ik zou iets meer zekerheid wensen. en daardoor, omdat ik denk...hmm vaag...stel je voor: er staat een rij met tien mensen,en ik ben helemaal mezelf, vrolijk enzo, vage acties dan weet ik zeker dat ik er 9 vd 10 keer als 1e tussenuit wordt gepikt. dat steekt.

want A:
ik weet niet zeker of ik zo opvallend ben. maar ik heb hele goeie redenen om aan te nemen van wel. als er bijv. soms zeggen mensen dat ze vanaf het balkon naar het dansen hebben staan kijken en dan ZIEN ze mij. geen moeite ervoor doen, ze zien het gewoon. of: als ik ergens ben geweest, wordt ik later altijd nog herkend: aan mijn haar. ok dan.

en B:
moet ik me er in dat geval wel druk over maken?
jaaaaaaaaaah dat doe ik dus wel. ik wordt er onzeker van! dat wil ik niet!
ik kan gewoon niet denken: 'ach boejent'. dat lukt niet. en dan krijg ik dit:
ik heb dan het idee dat ik moet kiezen tussen 'mezelf zijn' en 'niet zo opvallen'.kijk aan mijn haar ofzo of lengte kan ik niets veranderen, daar ben ik ook wel tevreden mee, maar mijn gedrag:
ik kan ontzettend wild en druk doen en dan voel ik me echt wel lekker en in dat geval denk ik ook wel van: 'who cares!!!!'
maar soms hou ik me in, ben bang dat mensen me vreemd gaan vinden. dat is nou iets wat ik wil vermijden, dus kies ik soms voor het laatste, hoewel kiezen: het gebeurt gewoon, ligt aan mijn stemming.

kheb net tarotkaarten gelegd: soms is dat wel handig en ik geloof erin.
de vraag:
waarom heb ik al zo lang geen vriendje meer gehad?
antwoord in de trant van: het is moeilijk, of ik kan het er nog moeilijk mee krijgen en ik moet mezelf overwinnen
(goh toepasselijk bij dit verhaal en daarom geloof ik er ook in...)

waarom heb ik maar zo`n select clubje mensen die echt weten wat ik denk?
antwoord zoiets: ik ga er niet helemaal voor. er moet meer 'vuur' komen. meer passie in wat ik doe.
(klopt ook wel beetje: ik ben echt een beetje 'afgevlakt', interesseer me nog voor weinig echte dingen)

nouw...het heeft me wel een beetje geholpen met antwoorden vinden. kijk, die kaarten kun je zelf interpreteren op iedere manier die jij wilt en ik heb dit ervan gemaakt. en misschien is het zo toepasbaar op mij, omdat je kunt interpreteren. maar ik denk dat het anders is: het past bij mij. die kaarten zeggen wat ik eigenlijk al begon te denken...ik weet niet of dat hetzelfde is, maar het is voor mij weer een twijfel minder.

zoooww...ik ben ff de spirituele, 'diepe' weg opgelopen.
he? nouwja.......moet kunnen!!!

x