Tijn

Op deze zaterdagochtend al weer even zitten janken, niet met gesnik erbij maar wel natte wangetjes. Denk niet dat me dat nooit overkomt, tegendeel, ik jank wat af tegenwoordig. hoe ouder ik wordt hoe emotioneler ik word. Neem nou een zielige film, ja hoor ze vloeien rijkelijk. In het dagelijkse leven, op werk, of in gesprek met mensen jank ik nooit. Maar dingen die me emotioneel raken! hoppa daar komen ze!. en vindt ik dat erg? nee eigenlijk niet. Intens leven voelt lekker. beter dat een ongeïnteresseerde lul te zijn, eentje die alleen aan zichzelf denkt en lak heeft aan alles en iedereen in de wereld. nee dan liever zo, wel liever niet in het openbaar!

Maar het woordje lak is gevallen (lees maar even terug). Lak, nagellak, daar was Tijn bekent mee geworden en Tijn is afgelopen week overleden. 6 jaar heeft hij maar mogen worden. hij is bekent geworden met de actie door nagels te lakken bij het glazen huis. Zijn actie kreeg veel navolging en zo is er volgens mij iets van 2,5 miljoen opgehaald voor het rode kruis, en later (afgelopen week bekent geworden) nog eens 1 miljoen voor een speciaal medisch apparaat.

Maar waarom nou al zitten janken? ik las zojuist op Facebook de column van Youp van het Hek over Tijn. jeetje wat mooi geschreven. Youp heeft altijd een veel lawaai maar hier werd ik toch wel even stil van, zo vroeg hij zich af of en in welke kleur hij de nagels van god al heeft gelakt en of hij dan gelijk even gevraagd heet hoe hij nu eigenlijk echt heet; Allah, God of misschien wel gewoon Kees (want volgens mij is er ook maar 1 god, die door meerdere bevolkingsgroepen anders genoemd word).
Ook vond ik van Youp zeer mooi "Tijn heeft me geleerd om je stinkend rijk te voelen door iets voor niets voor een ander te doen!" is dat mooi!
Natuurlijk, ik heb Tijn nooit gekend maar het idee van dat hij als klein jochie zoiets in gang gezet heeft en de gedachte aan het verdriet van de ouders en anderen, samen met deze mooie column deed me op deze zaterdagochtend de traanbuisjes al weer doorspoelen.

Dan denk ik weer, tel je zegeningen, geniet van het leven en probeer onbelangrijke dingen onbelangrijk te laten want je weet nooit wanneer het over is. Wij zeggen altijd "geniet van het leven, haal eruit wat erin zit, en als je geluk hebt geniet je tot de 90e"
Er is nog iets wat ik vaak zeg "Je bent pas echt dood als er niet meer over je gesproken wordt" Nou Tijn, dan ga jij nooit dood, want je hebt je namelijk onvergetelijk gemaakt door zo iets te starten terwijl je zelf wist hoe ziek je was. Was me dat een on-egoïstische actie? Daar kunnen wij nog wat van leren! Dus Tijn, de traan die was voor jou! R.I.P.!