verslag weekend Texel Gladiolen

Hoe krijg je een niet hardloper zover om een halve marathon te gaan lopen??? Je kunt hem vertellen hoe goed het voor lijf en leden is, ook kun je vertellen dat je er geestelijk sterker door wordt, meer weerstand opbouwt, en dat het verslavend werkt maar het beste werkte in dit geval om hem mee te nemen naar de kroeg, vol te gieten met bier en aan het einde van de avond zeer overtuigende verhalen over hardlopen te vertellen. Dat was het moment dat we Jeroen zo ver krijgen om mee te doen, samen met loopgroep De Gladiolen, om een halve marathon te lopen. En dan natuurlijk gelijk de mooiste he, tuurlijk, dan ga je ook voor de halve van Texel! Nadat we bewijs verzameld hadden (geschreven op een bierfiltje met handtekening, beetje beverige handtekening maar toch een handtekening) zaten we allemaal de bewuste nacht voor de computer om ons in te schrijven, we hadden al gehoord dat deze erg snel uitverkocht was en snel en goed handelen was dus noodzakelijk. En het lukte! Iedereen van loopgroep de Gladiolen en ook Jeroen lukte het om erbij te zijn, en niet zomaar, zelfs bij de bootstart , dus wat wil je nog meer!

Ik zal ons eerst even voorstellen. We zijn loopgroep “de Gladiolen” uit Erica (dorpje in Drenthe). De Gladiolen bestaand uit 4 ½ man; Arjan, Harold, Jeroen 1, Jeroen ½ en Ernst. (ik zie u denken een halve???). Ja je bent pas volledig Gladiool als je een marathon gelopen hebt en Jeroen ½ heeft nu dus een halve marathon gelopen vandaar een halve Gladiool. De Gladiolen zijn wijds en zijds bekent in omgeving Erica, verschijnen regelmatig op hardloopwedstrijden in binnen- en buitenland. Hebben al meerdere zeer mooie hele en halve marathons gelopen en staan regelmatig in de lokale weekbladen met ‘blogs’ over de beleefde avonturen. Ook de super belevenis van de halve van Texel zal weer breed gepubliceerd worden!

Vrijdag 23 september togen we gezamenlijk naar Texel om onze intrek te nemen in de schitterende groepsaccommodatie Bloem en Bos in Den Burg. We waren met 10 volwassenen en 11 kinderen. Na de zaterdag een verfrissende duik te hebben genomen in de Noordzee werden de startnummers opgehaald in Den Burg. Tot onze grote verrassing stonden de namen van alle deelnemers achter op het hardloopshirt! Wat een top idee! Na enkele mooie foto’s geschoten te hebben gingen we terug om ons goed voor te bereiden voor de wedstrijd van morgen!

Zondag 25 september, de dag van de wedstrijd brak aan. We merken meteen al bij het ontbijt dat Jeroen erg nerveus was, hij had last van spieren op plekken waar je niet eens van weet dat je er spieren hebt! Maar na een liefdevolle massage van vriendin Ina ging het iets beter met Jeroen. Maar weet je, nerveuze mensen kunnen op 2 manieren reageren, heel stil of juist niet. Nou Jeroen behoort dus duidelijk bij de 2e categorie. Hij kletste ons de oren van het hoofd! Het was ook niet niks zei hij “een halve marathon lopen en dan ook gelijk nog de mooiste”, oftewel de spanning zat er vol op. Op de boot van Texel naar Den Helder werd er ongeveer om de halve minuut geplast en genoten van de sfeer. Maar stel je voor: een hele veerboot vol met hardlopers! En alleen maar met hardlopers! Waar zie je dat nu? Een hele boot met hetzelfde doel! Alleen daarom al is dit een unieke belevenis! Nadat de boot helemaal vol geladen was in Den Helder werd de tocht omgekeerd weer ingezet en verzamelde iedereen zich op het ‘autodek’ nu omgedoopt tot ‘hardlopersdek’. Ongeveer 1600 toppers stonden te popelen om te beginnen, de boot vaarde zelfs sneller van alle vrijgekomen adrenaline! Na aankomst op Texel, en na het klinken van de scheepshoorn ging het loos! (dat is drents voor dat het begon). Een hele stoet van lopers ging vanaf de boot het prachtige eiland op, aangemoedigd door opdwepende muziek en veel toeschouwers begon de tocht. Bij de stoplicht rechtsaf richting Den Hoorn. Gelijk viel al op wat voor een prachtig eiland Texel toch is, een zeer mooie afwisselende route dwars door duinen, bos en strand volgde en de Gladiolen waren zeer in hun sas. Jeroen ook, tenminste in het begin. Naarmate de wedstrijd vorderde werd Jeroen toch stiller, in het begin nog vollop praatjes, later zich toch realiserend en voelend! dat 21 km toch wel een heel eind was. Maar hij hield stug vol. Bij ongeveer 17 kilometer volgde een stevige dip, maar aangemoedigd (op verschillende manieren) door de overige Gladiolen kwam de eindstreep in zicht. Een super verrassing volgde op 500 meter voor de finish. Al onze kinderen stonden ons op te wachten en liepen samen met ons richting finish, iedereen had zijn ‘eigen’ vlees en bloed bij de hand tijdens het passeren van de finish wat dan ook een zeer mooi en emotioneel moment was. Jeroen (die vanaf nu officieel een halve Gladiool was) was ook uitgelaten en zeer blij en gaf gelijk aan nu als uitdaging te hebben een hele Gladiool te worden! Wat een belevenis, wat een ontvangst bij de finish, en wat een sfeer! Bedankt organisatie voor deze geweldige belevenis en tot een volgende keer!