Toen en nu

Sinds ik hier ingeschreven ben heb ik MD verblijd met 434 verhalen. (met dit account)
Het begon met mijn eigen onzekerheid, mijn zoektocht naar liefde en de vraag waarom ik me altijd zo anders voelde dan de rest. De mooie tienerjaren
Daarna kwam mijn "rebelse" periode, de tijd waarin ik fouten maakte, spijt heb gekregen en ben doorgegaan.
In 2012 ben ik moeder geworden, de mooiste ervaring en nu dus een trotse moeder van een kind van alweer 8 jaar. Ik geniet het meest van die verhalen waarin ik mijn struggles in motherhood beschrijf.
In 2016 en 2017 ging het niet zo goed met mij en mijn relatie. Ik voelde me niet aantrekkelijk, niet meer mooi en ik had een man die niet meer naar me keek zoals hij dat eerder deed.
Die periode is een zwarte periode in mijn leven, waar er dingen zijn gebeurd die ik liever vergeet maar altijd met me mee zal dragen omdat het een stukje is van wie ik op dit moment bent.
Om een of andere reden ben ik/zijn wij toch uit deze bodemloze put gekomen en hebben nieuw licht gevonden in ons leven.
De relatie ging beter, we communiceerden en zijn een mooi gezin geworden, een gezin waar ik trots op ben. We zijn niet perfect en we zouden heel wat kunnen verbeteren.
Maar als we naar elkaar kijken dan lachen we, we begrijpen elkaar en kunnen met elkaar praten.

Dat gezegd hebbende, hoort in elk onderdeel wel een vraagstuk die je het meest bezighoudt.
In mijn geval is dit ook zo en heb ik als 33 jaar oude volwassen moeder toch nog steeds de hamvraag: Ben ik de persoon die ik wil zijn?
Is dit nou mijn leven? Kan ik hiermee doorgaan? Als ik op mijn sterfbed lig, kan ik dan zeggen dat ik mijn beste leven heb geleid?

Als ik heel eerlijk ben, dan weet ik dat niet. Ja, ik ben tevreden , maar ik denk ook nog steeds aan momenten waar mijn leven heel anders had kunnen zijn.
Het zal je altijd bezighouden, of dit is in mijn geval zo.

Ik heb geen idee waarom ik dit verhaal schrijf. Er moet me iets van het hart maar wat het is dat weet ik nog niet? Ik ben talloze keren op papier begonnen met schrijven, maar ik kon mijn eigen gedachten niet bijhouden.
In de komende weken door vaker te schrijven, zal het doel duidelijk worden, daar vertrouw ik op.
Het is in ieder geval wel fijn om weer te kunnen schrijven, om mijn gedachten mijn hoofd te laten verlaten waardoor ik ruimte heb voor andere dingen.