Toen het gebeurde
Gistermiddag liep ik na spullies voor mijn heerlijke avondeten te hebben gekocht samen met J. terug naar huis..
[ Begin intermezzo] "Toen het gebeurde" Hehe dat heb ik nou altijd al eens willen zeggen. Goed [ eind intermezzo]
Ineens patsboemkadam vloog een man van zijn fiets over de kop, auto met gierende banden tot stilstand en wij aan de grond genageld. Dingen als "leeft hij nog" en "nou moet ik dus 112 bellen" schieten door mijn hoofd, dus ik pak plichtsgetrouw mijn mobiel terwijl ik half panisch probeer uit te vogelen hoe die straat heet waar we uit kwamen. Gadverdamme, nooit gedacht dat ik 112 bellen zo eng vond, ik toetse wel 3 keer 122-_-'Nou goed ik aan de telefoon, en andere mensen ookal bellen, die eerder de centrale kregen dan ik dus ik hing weer op, stiekem dodelijk opgelucht. Die man die naast ons staat wordt doorverbonden vervolgens met de ambulancecentrale (5 minuten wachttijd) en na eeeeeuwen kon hij eindelijk zijn zegje doen, na 3 keer het adres te herhalen had die troela het eindelijk goed kennelijk en was zijn taak klaar.
Wachten
Jezus wat duurt dat lang!! Wie had dat gedacht. Intussen verzamelen zich van die ramptoeristen (heeee een ongeluk wiewatwaar is er al iemand dood?!). En er kwam een andere troelatante aanrennen, die ik per definitie al niet mocht, vraag me niet waarom.
"Kan ik helpen?!" Ik denk dan gelijk, ben je arts of verpleegkundige? Nee? Rot dan maar op.
Die man lag daar nogsteeds voor dood te spelen, toen hij bijkwam en er ogenschijnlijk goed vanaf leek te zijn gekomen. Zijn tas vol (volle) wijnflessen was heel, hij leek heel (op een enorme hersenschuddig na gok ik en als hij geluk heeft gehad blijft het daarbij) en een slag in zijn wiel.
Een andere vrouw naast mij "goh moet ik anders even een glaasje water halen?"
JA DOE DAT, dat helpt VAST, zijn hersenbloedig is ineens pinuts naast een glaasje water. Bright en Shine. Zolang er maar water is hè?
Goed frustratie alom dus. Die ambulance liet achterlijk lang op zich wachten terwijl het ziekenhuis dus echt om de hoek is! Ik kan me daar echt boos over maken. Voor hetzelfde geld gaat iemand dood in die tijd, schiet eens op zeg!! Halleluja
Daarom wil ik dus ook arts worden. Zodat ik kan zeggen "Aan de kant mensen, ik ben arts, geef die man zijn ruimte" In plaats van al die verschillende aanwijzingen die dan naar hem worden geroepen. Hij weet ook echt niet wat te doen. Dat ik weet of die nou moet blijven liggen om wervelbeschadiging uit te sluiten of juist zo snel mogelijk gewoon weer op de been. Ik weet het niet, en daar houd ik niet van! Ik wil helpen, iets kunnen doen.
Lonk, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende