trainen part zoveel

en nu weet ik waarom ik niet meer trainde

niet omdat het niet leuk is,
niet omdat de mensen daar niet okee zijn
niet omdat het geen leuke groep is

ik weet waarom
en eigelijk zou ik moeten stoppen

doch
stoppen is niet echt een optie
omdat er weinig andere opties zijn

de basis aller dingen mist
en er mist iets meer dan dat

men praat zo gemakkelijk
over dingen en anderen
maar er is een gemis
een afkeer
een erger dan die van mij

een traditionele kennis
een fundament
naja noem het basis

en niet alleen bij trainen
maar eigelijk mis ik dat bij alles en vele

het is net als of mensen ergens beginnen
en dat begin is "het" begin
voorbij gaand aan alles ervoor
voor het begin dat zij zien en accepteren
meeste mensen hebben een reeds ingevuld begin
en het begin, het begin van alles is leegte
de basis is leegte

maar te weinig zie ik
het respect voor de leegte
en het terug gaan naar.

"we doen dit omdat het zo hoort"
en "zo staat het geschreven, dus zo hoort het"
dat is wat je mensen vaak hoort zeggen
of iets in die trant.
maar niemand lijkt er over na te denken hoe dat tot stand komt
waar die tot standkoming weer vandaan komt
men graaft niet dieper
en niet terug naar de leegte.

en dan vraag ik me af
wat doe ik hier
trainen in een dojo die leegte als een basis principe heeft
maar niemand die iets leert vraagt naar de leegte
slechts dat wat er geschreven staat.

mijn naam betekend meer dan de afkorting
mijn naam is ook het water,
niet het water dat men drinkt
maar het element
ik val terug op water
en weet ook dat ik vuur heb
ik leef al in de leegte
en woon op de aarde
mijn woorden de wind

maar hoe komt het dat niemand in de dojo
of mensen die ik tegen kom
zich wel verdiepen in het geschonken water
het reeds brandende vuur
de gevulde leegte
de bebouwde aarde
de vervuilde wind
maar niet in de elementaire dingen
de dingen waar het werkelijk om gaat
de dingen die juist die essentie geven
de kracht om door te gaan.
hoe komt het toch dat mensen hun mond vol hebben van al die dingen
maar zich er werkelijk niet verdiepen
naar omkijken
in leven
zijn.

dat is de reden waarom ik niet meer trainde

omdat het me meer stoort dan geluk brengt
die half bakke mentaliteit
die woorden van onbedachtzaamheid
en ontwetendheid.

kennis is misschien een gift
maar een ieder heeft het al in zich
iedereen kan er bij
maar laat het achter zich
omdat er mee leven lastiger lijkt te zijn

en ja
ik voel me beter
en ja dat maakt mij alleen
en nee ik wil niet anders
ik ben
meer dan jij en jullie ooit zullen bevatten,
wanneer je de basis verloochent !

ik vind rust na het leven
misschien hoort dat wel zo.

ik ben verontwaardigd
jammerlijk
spijtig

ik had zoveel meer verwacht, gezien in jullie
maar toch
iedere keer vraag ik te veel van jullie
laat mij maar
misschien is dat beter
laat ik jullie met rust
en zal ik mijn ergernissen weg slikken

ik kan de ogen niet openen van hen die weigeren te willen zien
te kijken naar
en te staren, tot staren een meditatie is
en de werkelijkheid zich openbaart

ik ben een niets nut
maar in dat niets
is meer dan jullie ooit zullen zien.

en ja ik ben gefrustreerd
ik voel me vreselijk
en toch weer niet
ik voel, ik leef
ik heb echte gevoelens
die niet de vale geluks gevoelens van het materiele zijn

mijn geluk komt nog wel, en als het komt
zal ik het delen
met hen die bij me zijn
en dan misschien het slappe aftreksel hier.
omdat het gevoel zich nimmer werkelijk op geschreven manier
zich toont als dat het voelt
en dat
dat is de essentie waar ik het over heb
ik mis dat gevoel
als ik in de dojo sta

maar ach
t zal zo zijn
tot iemand zijn ogen open doet


mijn prijs die ik betaal voor mijn vroegtijdige zijn
mijn late komst
mijn bedrog.