Tranen huilen huilen huilen

Het is uit met mijn vriend. Al de 4e keer uit. Hij had geen tijd voor me.
Gisteravond heeft hij het uitgemaakt. Hij was heel lief en alles, maar ik kan het niet meer aan.
Op school is het helemaal mis en ik word altijd op de 2e plaats gezet door mijn familie, noem zo maar op.
Ik had echt het gevoel dat helemaal niemand van me houd.

Vanmiddag ben ik naar hem toe geweest, we moesten praten. Ik heb alles eruit laten lopen, hij knuffelde me en hij was heel lief. Te lief. Ik weet dat hij veel om me geeft.
Maar hij kon geen tijd voor mij maken. Nooit.
Ik hou gewoon van hem. Ik hou te veel van hem om op te noemen. Het is te erg.
Toen ik wegging luchtte het op. Maar het liefst was ik keihard terug gerend om hem in mijn armen te nemen en om hem te kussen en te knuffelen tot we er bij neervielen. Maar ik kon het niet.
Ik wil hem terug, hij maakt me gelukkig en ik hield alles vol door hem en nu lukt me echt helemaal niks meer.
Hij geeft om me en dat weet ik. Het is ook heerlijk om dat te weten. En ik weet dat hij van me houdt. En ik hou van hem.
Dat fijne gevoel ga ik nu het uit is zo missen.
Ik kan niet stoppen met huilen! Ik wil alles kwijt maar ik heb niemand met wie ik het kan delen.
Want niemand geeft helemaal een fuck om wat ik te zeggen heb.
Iedereen vind me een dom onbenul. Als ik overreden werd waren ze me binnen 2 weken al vergeten. Het boeit me ook helemaal geen reet.
Maar ik wil hem terug.
Ik wil hem zó graag zoenen nu. Ik wil de hele dag leuke dingen doen samen. Maar het gaat niet meer.
Het is uit.
HET IS UIT

Laat me maar even.
Liefdesverdriet is het ergste wat een meisje kan overkomen.