tranen van geluk
Daar zit ik dan. Achter mijn laptop schermpje te huilen. Niet van verdriet. Niet van geluk. Precies er tussen in. Mijn lieverd vroeg me om mee te gaan op vakantie met zijn familie. Zo'n fantastisch cadeau heb ik nog nooit gehad. Alsof een droom uitkomt. Alsof ik middenin een sprookje stap.
Het is de liefste familie die ik ooit heb ontmoet. Het is het tegenovergestelde van mijn kutgezin. Ik haat ze. Mijn ouders. Ik haat ze. Mijn vakanties zijn altijd een ramp. Ruzie, scheldpartijen, ruzie, en nog meer ruzie. Altijd ben ik de dupe en de schuldige. En nu, na al die jaren, zal dat eens anders zijn! Dit wordt de mooiste vakantie van mijn leven!
en die tranen laat ik nog even stromen...
sanniej, vrouw, 114 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende