Treindisaster
2 jaar geleden
Je denkt dat het alleen in films voorkomt, maar nee hoor. Het gebeurt mij.
Alles was geregeld. We gingen familie ontmoeten in Amsterdam en in Amsterdam naar een musical te gaan voor mijn nichtje.
We hadden alle treinen gehad, en hoefden nog maar ééntje. En dan raak je je zusje en moeder kwijt.
Het was ontzettend druk in de trein, en toen de trein stopte in Amsterdam Arena (het station) probeerde ik zo snel mogelijk de trein uit te gaan. Toen dat was gelukt en ik buiten de trein stond, voelde ik een moment van trots. Totdat er een piep klonk en de deuren dicht gingen. In shock deed ik niks, maar toen de trein wegreed met mijn moeder en zusje erin rende ik erachter aan, ondertussen schreeuwend naar mijn moeder. Er stonden een paar mensen, alleen die deden helemaal niks. Ze kwamen niet naar me toe, probeerden me niet te helpen. Ze keken me alleen maar aan en liepen weg. Het was rond 5 uur en al schemerig. Ik was bang en hyperventileerde. Ik had alleen mijn koffer bij me. Geen eten en geen geld, gelukkig wel mijn mobiel. Zo kon ik mijn moeder bereiken, ze zei dat ik op het bankje moest gaan zitten en daar blijven. Mijn vader belde vanuit thuis en probeerde me af te leiden wat wel lukte. Langzamerhand werd het donkerder en een uur later zag ik in de verte mijn moeder en zusje. Ik rende naar ze toe en was dolgelukkig. Zo gingen we met de taxi naar het hotel en hadden een leuk weekend. Maar tot de dag van vandaag, ga ik nog steeds niet graag met de trein.
Je denkt dat het alleen in films voorkomt, maar nee hoor. Het gebeurt mij.
Alles was geregeld. We gingen familie ontmoeten in Amsterdam en in Amsterdam naar een musical te gaan voor mijn nichtje.
We hadden alle treinen gehad, en hoefden nog maar ééntje. En dan raak je je zusje en moeder kwijt.
Het was ontzettend druk in de trein, en toen de trein stopte in Amsterdam Arena (het station) probeerde ik zo snel mogelijk de trein uit te gaan. Toen dat was gelukt en ik buiten de trein stond, voelde ik een moment van trots. Totdat er een piep klonk en de deuren dicht gingen. In shock deed ik niks, maar toen de trein wegreed met mijn moeder en zusje erin rende ik erachter aan, ondertussen schreeuwend naar mijn moeder. Er stonden een paar mensen, alleen die deden helemaal niks. Ze kwamen niet naar me toe, probeerden me niet te helpen. Ze keken me alleen maar aan en liepen weg. Het was rond 5 uur en al schemerig. Ik was bang en hyperventileerde. Ik had alleen mijn koffer bij me. Geen eten en geen geld, gelukkig wel mijn mobiel. Zo kon ik mijn moeder bereiken, ze zei dat ik op het bankje moest gaan zitten en daar blijven. Mijn vader belde vanuit thuis en probeerde me af te leiden wat wel lukte. Langzamerhand werd het donkerder en een uur later zag ik in de verte mijn moeder en zusje. Ik rende naar ze toe en was dolgelukkig. Zo gingen we met de taxi naar het hotel en hadden een leuk weekend. Maar tot de dag van vandaag, ga ik nog steeds niet graag met de trein.
25 okt 2012
- meld ongepast verhaal
-
Surfacing
donderdag 25 oktober 2012 16:38
waarom ben je je moeder niet toen je nog in de trein zat hahaa
-
reallyme
donderdag 25 oktober 2012 16:39
wat bedoel je? Ik zat niet in de trein, ik was er juist buiten en hun zaten in de trein en ik belde haar wel hoor.
Maar kun je je voorstellen, het is bijna donker en ik ben als 12 jarige meisje alleen op het station met alleen een koffer met kleren.
Leuk is anders..... -
Little129 (opgeheven op 16-3-2015)
donderdag 25 oktober 2012 19:46
reallyme Ik snap helemaal wat je bedoeld als 12 jarig meisje is het 's avonds ook niet veilig om buiten te zijn. Gelukkig had je je telefoon bij je en kon je ze bereiken. Ik heb dat met metro's gehad na een nachtmerrie toen durfde ik ook niet, maar ik heb me erover heen gezet en ben uit eindelijk over mijn angst heen gekomen
-
BabyDuck (opgeheven op 19-6-2013)
donderdag 25 oktober 2012 21:20
Ik ben mijn moeder kwijtgeraakt in de Parijse metro toen ik 7 was :'
-
prinses.
donderdag 25 oktober 2012 21:25
^ Lijkt me best beangstigend op die leeftijd. Metro daar is sowieso best wel creepy.
Toen ik 5 was zelfde mee gemaakt in Amsterdam maar dan met de tram, toen ging me vader er achter aan hollen. Ik vond het wel grappig ik zwaaide nog naar hem terwijl hij in volle paniek achter de tram aan ging.
-
reallyme
vrijdag 26 oktober 2012 13:25
Awww, haha. Naja het was vreselijk en als het nu zou gebeuren denk ik dat ik dat minder erg zou vinden, nu ik ouder en zelfstandiger ben en ook sowieso zelf met de bus naar school ga en alles zelf ontdek
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 30 okt 2012 I see you
- O 29 okt 2012 Als je even tijd hebt? ( 4 )
- O 29 okt 2012 Stuntelaar
- O 29 okt 2012 Eerste Schooldag
- O 26 okt 2012 Onbeleefd? ( 1 )
- O 26 okt 2012 Die irritante verzoeken ( 4 )
- O 25 okt 2012 Het beruchte "porren" ( 5 )
- O 25 okt 2012 Treindisaster ( 6 )
- O 25 okt 2012 Mijn toekomst ( 3 )
- O 25 okt 2012 Uitsterven van dieren ( 4 )
- O 25 okt 2012 En dat heb je dan ook weer meegemaakt.