Treinreis naar huis.

De trein op weg naar huis. Een plekje zoeken om te zitten. Daarna nog even onze handen tegen het raam.
Ik binnen en jij buiten. De wagons zetten zich in beweging. En je verdwijnt uit mijn gezichtsveld. Voor even.
Want het duister buiten het raam, biedt de mogelijkheid tot het als een film afspelen van de dag.
Bijzondere momenten waar ik om moet glimlachen. Gewoon..in een volle trein.
Als mijn ogen wat afdwalen naar boven zie ik het woord 'Silence'. Blijkbaar zit ik in de stiltecoupé.
Ik vind het niet erg, want ik heb genoeg aan mijn gedachten.
Grappig genoeg hoor ik voortdurend gepiep van mobiele telefoons. ZO stil is zo'n coupé dus nou ook weer niet..

Tegenover mij zit een wat vage jongedame. Ze heeft oortjes in. Zo te zien luistert ze niet bepaald
naar opzwepende muziek. Ik denk eerder aan zee/orka/dolfijn geluiden. Want ik hoor niets op mijn plekje vlakbij haar.
Rustgevende muziekjes voor navelstaarders en geitenwollen sokken dragers. Zoiets.
Ze heeft haar ogen dicht. Totdat de trein opeens hard afremt. Ze schrikt en loert schichtig om zich heen als een konijn
die in de koplampen van een aanstormende auto kijkt. Beter begint ze weer bij het begin van haar geluidjes. De rust lijkt grondig verdwenen.

Schuin naast me zit een vrij jonge man druk te knippen en plakken.
Het vertederd me bijna. Hij is zo geconcentreerd bezig, dat ik diezelfde man voor me zie als peuter.
Bezig met een kunstwerkje voor moederdag. Of vaderdag. Puntje van de tong uit de mond..Bedenkend waar het cadeautje
te verstoppen op een plek waar mama of papa het niet vinden kan.

Er komt een dame binnen. Beetje van mijn leeftijd. Ze kan nergens meer zitten, maar vertrekt niet als ze dat ziet.
Ze pakt een boek uit haar tas en begint staand te lezen. Midden in het gangpad. Ik vind het vrij apart. maar het zal wel gewoon zijn, in de stiltecoupé.

Het vage typje is inmiddels uitgestapt en heeft plaatsgemaakt voor een vrouw met een hoofddoek om.
Ze begint zich uitgebreid op te maken. Mascara, lippenstift.
Ik bedenk me hoe tegenstrijdig dat eigenlijk is ; niet je haren tonen om minder seksueel aantrekkelijk te zijn,
maar wel make-up dragen.
Zij zit er niet lang in. Dame nummer 3 die tegenover mij plaats neemt, is een Chinese.
Ze glimlacht zo eng naar de hond om mijn schoot, dat ik vermoed dat ze een aardig ingrediënt in hem ziet
voor 1 van de lekkere Nasiballen die haar man verkoopt (Specialiteit van het huis).
Ik druk Joris wat dichter tegen me aan. Ik krijg het er warm van. Joris ook..

Station Gouda. Ik ben er bijna. Gelukkig maar. In het toch al weinig flatterende licht, zie ik in het raam de wallen onder mijn ogen met de minuut groeien. En door het voortdurend krampachtig in 1 houding zitten slaapt mijn linkerbil.
Ik wil eruit! Maar tjonge ik wist niet dat het nog zo lang was van Gouda naar Den-Haag.
Opluchting als de trein vaart mindert. Er is licht aan het eind van de tunnel.
Als ik opsta merk ik ook dat mijn linkervoet slaapt. Is ook moe natuurlijk.
Toch lukt het me om op tijd mijn bus te halen. Gelukzalig plof ik neer. Even de ogen dicht.
En denken aan die mooie dag.
01 okt 2012 - bewerkt op 01 okt 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende