Tussendoorsel - vol hoofd
Met de Valentijnscadeautjes die C heeft gestuurd is er weer een hoop emotie losgemaakt in mijn hoofd.
Het is zo'n schat, en het voelt zo heerlijk dat er iemand zoveel om me geeft en dat ook uit. Voor zover ik mijn gevoelens en emoties kan benoemen durf ik wel te stellen dat ik van hem hou.
Maar waar ik soms nog wel een klein beetje over twijfel en wat bij tijd en wijlen onrust veroorzaakt is of ik me er wel in moet verliezen. Het is een lange afstandsrelatie, we hebben tot nu toe alleen via tekst- en videochat gesproken. Ik ben bang dat het, als ik straks eens zijn kant op ga, toch te confronterend wordt en ik dichtklap en terugkrabbel. Ik heb absoluut geen problemen met mensen met een beperking, daar val ik zelf ook onder. Maar in het geval van C ligt het toch iets anders. Progressief, een stuk meer beperkt dan ik...dat zorgt soms voor twijfels. Maar afkappen kan en wil ik absoluut niet. Ik kan en wil hem niet missen.
Tijd om mijn hoofd leeg te laten waaien buiten...
Maxt, man, 42 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende