Uitgeput

Het is er weer, het gevoel van totale uitputting. Alsof ik net geheel door een pers ben gehaald, compleet uitgewrongen. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik ben weer eventjes op, maar ik heb geen tijd om op te laden. Vanavond oppassen afgezegd, was nodig, moet op tijd naar bed. Vanmiddag maar 1 uurtje naar school geweest, mam nam t goed op. Waarschijnlijk snapt ze t wel. En toen ik na die les weer naar huis wilde gaan stond daar een vriendin van me, te wachten. Soms is t helemaal niet zo leuk om "lief" te zijn. Heb weer een uur met haar gepraat, over haarzelf natuurlijk. Terwijl ik daar eigenlijk geen.fut en tijd.voor had. Maarja.

Laatst was een heel mooi voorbeeld waar t allemaal behoorlijk duidelijk voor me werd. Donderdag kreeg mn paps te horen dat hij binnenkort geopereerd gaat worden. Ik wist nog niet wat hij te horen zou krijgen, of hij al een datum had. Tijdens mn bijles van een jongen uit mn klas krijg ik een sms van mn paps, binnen nu en drie weken word hij opgeroepen. Ik even tegen mn bijlesboy zeggen dat ik graag even mn smsje lees want zo en zo. Hij snapte t, vroeg zelfs nog waaraan hij dan geopereerd moest worden en oké, klaar, verder. Dat was goed. Toen was ik eindelijk klaar met school, stonden bij de.fietsen mn twee zogenaamd "beste" vriendinnen, soort van achtigiets ofzo. Bleven praten en S stond als grap de hele tijd voor mn fiets zodat ik er niet langs kon, want ik mocht nog niet weg."maar jongens, nu ga ik echt weg want mn pa heeft vanochtend te horen gekregen wanneer hij geopereerd word, dus wil ik m nog wel even spreken voor ik moet werken." "O haha heeft hij wat aan zn prostaat?! Hahaha" M zei verder niks.

Ze wisten nog niks van mn paps en opeens wist ik weer waarom ik t niemand verder heb verteld. T deed me pijn. Als ze op dat moment dood was neergevallen had ik mn schouders opgehaald en was ik weggelopen. Nee sorry, ik hou er niet van om dat soort dingen te zeggen maar echt, ik was woest. Gelijk weggegaan en ze zoekt t maar uit. En dat M niks zei, niks vroeg of wat dan ook, terwijl ik altijd voor hun beiden klaarsta en dus vandaag voor M ook weer. Echt, zak in de stront!

Mn pa word verdomme geopereerd en ze vragen niet eens wat hij heeft!!!!!!!! Zoek t uit, ik wil niet meer lief zijn. Ik ben ze zo zat. En toch kan ik niets anders dan helpen als ze daarom vragen. Ze denken alleen maar aan zichzelf, toen ik ziek werd had ik zo'n moeilijke tijd en niet een keer vroegen ze aan me hoe.t ging of iets anders. Helemaal NIKS! En nu dus ook weer. Niks.

En vrijdag ben ik jarig, joepie. Mensen vragen me wat ik wil hebben maar ik weet niks. Ben er nog steeds absoluut niet mee bezig. De dingen die ik wil kan ik van niemand krijgen. Ach. Gewoon weer een dipmoment, dat heb ik wel vaker als ik moe ben. Maar nu zeg ik t liefst: zoek t uit. Het liefst zou ik dat schreeuwen, maar daar heb ik de energie.niet voor.

En oja, ik wil geen reactie met iets van O maar god is er of wat dan ook. Daar ben ik absoliut niet voor in de stemming en dan word ik alleen masr boos. Ik geloof op mn eigen manier. Respecteer dat maar gewoon, ik laat Jou verder ook met rust! En ja, ik ben inderdaad ook chagrijnig en dat reageer ik nu af ja.