Update. Open geheim.

Het is een hele tijd geleden dat ik hier geschreven heb.
Wat ik in de tussentijd gedaan heb?
Dat zal ik je vertellen.

Nadat ik mijn therapeut heb verteld dat mijn oom me heeft aangerand zijn we gaan kijken hoe we het aan mijn familie gaan vertellen.
De afspraak daarna was mijn vader mee en hadden we besloten het hem meteen te vertellen. Ik zat niet in de kamer want was super nerveus. Hij was verdrietig maar was er voor me. Hij beloofde dat er niks zou veranderen in de familierelatie, aangezien dit mijn wens was. Ook waren we met zijn 3en tot de conclusie gekomen het mijn broer -die een goede relatie met deze oom had - en mijn moeder -die aan het afkicken was van paracetamol- niet te vertellen. Ze zijn nogal emotioneel.

Mijn vader was de 1e 2 dagen wel voorzichtig met me, maar daarna ging het weer gewoon. We gingen 2 dagen daarna naar mijn opa om het te vertellen, hij zei dat hij er altijd voor me is. Ik hou van mijn opa.

Enkele weken daarna kwam mijn tante en vertelde we het aan haar, terwijl ik nogmaals buiten de kamer zat. Ze kwam met me praten en vertelde dat dit haar ook was overkomen toen ze klein was.
Ze wou me helpen en mijn vader liet een paar tranen komen wat mij geruststelde, want hij liet zijn emoties zien.

Met mijn moeder ging het goed en mijn vader vertelde het mijn moeder. En daarna met zijn 3en mijn broer, hij vond het afschuwelijk, vroeg zich maar af waarom hij niet mee naar de camping was gegaan. Ook mijn broer en moeder zeiden dat er niks zal veranderen. Vooral mijn moeder ging er wonderbaarlijk mee om.

Mijn tante moest dit verwerken. Ze vertelde het haar nieuwe man en zo ging het ongeveer 2 weken door.
Toen kregen wij het bericht dat mijn nicht ook op de hoogte was gesteld, ik was heel bang dat ik haar zou verliezen, mijn lievelings nicht.
Dezelfde week kwamen ze nog op bezoek. Mijn nicht had altijd verbaal rare situaties meegemaakt met mijn oom/haar vader.
Ze had nog een week voor dat ze dit wist het contact afgesloten.

Nu weten mijn neef en zijn vriendin het ook, hebben ook het contact afgesloten. Maar dat kwam door dit: we hadden mijn oom een mail gestuurd dat ik mijn familie had ingeligt wat er met mij gebeurd was. Hij mailde terug, dat hij het bekende.

Mijn vader huilde en knuffelde me. Mijn moeder huilde en mijn broer ook. En uiteraard deed ik mee. Mijn situatie werd bevestigd.

Nu proberen we een beetje de kant op te gaan van de rest van de familie vertellen. 1 oom en mijn tante (samen met haar nieuwe man) weten het al. Ook een paar mensen van mijn vaders werk, die we vertrouwen.

Het is zo moeilijk, realiseren dat mijn geheim nu openbaar is. Mijn geheim van 5 jaar. Dat mijn gedrag uitlegt. Waarom ik de deur op slot deed tijdens het duren, niet een bh'tje wou of altijd andere ''opbergende'' kleren droeg.
Ik ben aangeraakt op mijn privé plekken en daar heb ik voor de rest van mijn leven last van. Niet alleen met kleren, maar ook met douchen soms, naar de WC gaan, als ik ouder wordt een relatie, een vriend, een familie enzovoort.

Maar ik weet dat mijn familie er altijd voor me zal zijn, hoe moeilijk het ook is. Vanaf nu geef ik mijn account openbaar tot mijn ouders zodat ze kunnen lezen wat ik heb neergezet, aangezien er geen geheimen meer zijn.