Van jouw lippen verlaten
Soms is de stilte een deken
van mos en van zonlicht
en rust zij op mijn schouders.
Soms ook is zij een stralende lach
zoals zij in mijn armen rustte
en danste met haar ogen
op een ritme van weleer.
Maar vannacht was zij jou
en ongemakkelijk sliep ik
met mijn hoofd tussen je borsten
op de cadans van je sluipende adem.
En ik kuste je duizend malen
en ik streelde je lichaam
van je haren tot je vingertoppen -
maar jij wees mij lachend terug;
mijn plek was niet daar,
bij jou, in de schaduwen -
maar in de zon moest ik liggen
door de stilte toegedekt
en van jouw lippen verlaten.
Wolfe Tone, man, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende