Van me afschrijven

Zou ik echt zelfmoord kunnen plegen. Die vraag speelt zich nou al heel lang af in m'n hoofd. En stel je voor ja, hoe dan? Op welke manier zou ik nou zelfmoord plegen. Ik moet gewoon even schrijven over zelfmoord, en wat iedereen wel niet mag missen in deze wereld.

Bijvoorbeeld; hebben mensen wel eens in de nacht door een stad of dorp gelopen. Er echt bij stil gestaan hoe mooi het daar allemaal wel niet kan zijn? Ik bedoel, de nacht is één van de mooiste dingen die er bestaan. Dat je over straat loopt in het licht van de volle maan. Auto's rijden gewoon bijna niet, want ik bedoel het is 3 am. Bij de meeste huizen branden gewoon geen lichten, meestal lig je te slapen op zo'n tijdstip. Een enkel huis brand nog een miezerig lichtje, omdat er nog iemand wakker is. Heb je die rust ooit gevoeld? Die rust die over je heen valt als je 's avonds laat overstraalt loopt. Die drukke straat overdag, is een van de mooiste plekken laat in de avond. En het bos, ooit een bos meegemaakt 's avonds laat als het pik donker is? Het is zo mooi, zo rustgevend. De meeste mensen realiseren zich niet hoe mooi iets kan zijn als het donker is.

Veel mensen hebben ook vooroordelen, ik erger me er dood aan. Ik heb misschien ook wel vooroordelen geschreven hierboven over dat de meeste mensen zich niet realiseren hoe mooi iets kan zijn. Maar toch. Een aparte kledingstijl? Gelijk gevaarlijk. Jongens die roken? Uit de buurt blijven. Mensen die ouder zijn dan jou, waar je contact mee hebt? Die willen rare dingen van je.
Ik krijg er thuis heel vaak mee te maken. Ik mag niks, het is alsof ik opgesloten zit in m'n eigen huis. Ik kom gewoon niet verder dan het pietluttige dorpje waar ik in woon. En meestal nog niet eens IN dat dorpje. 's avonds dan. Nee m'n ouders zijn niet racistisch ofzo. Daar moet je ze niet voor uitmaken. Maar zodra het niet over huidskleur of geloof of van die oh zo belangrijke dingen gaan. BAM laat de vooroordelen maar komen. Ik kan gewoon niks.

Maar weer even terug naar het zelfmoord gedeelte.

Niet dat ik het op dit moment van m'n leven echt zou gaan doen. Maar soms heb ik er wel de behoefte aan. Weg van de pijn, het gezeik, de tranen. Ik wil hier gewoon weg. Ik had het vandaag over drank met een klasgenoot. Over Bacardi cola, wodka en bier. Gewoon omdat je soms behoefte hebt aan drank, ook al weet ik niet hoe het smaakt. Soms heb je er gewoon behoefte aan. Wat lijkt het mij fijn om vrijdagavond en biertje te pakken met een zak chips, en natuurlijk gewoon een zoen van je geliefde. Wat mis ik dat ook trouwens, liefde, een relatie, samen zijn. Af en toe heb ik het gewoon nodig, ik heb dan nu wel is waar een cactus gekregen. Wat heel fijn is. Maar toch die echte liefde, ik heb het af en toe gewoon nodig. Maar tegelijkertijd ben ik er ook als de doods voor. Want ergens zit ik er totaal niet op te wachten om samen met iemand te zijn. Er zitten allemaal dingen aan verbonden, die ander verwacht dat je alles verteld. Zulke dingen kan ik gewoon niet, en daarom wil ik me eigenlijk ook gewoon niet hechten aan iemand. Hechtingsangst ofzo.
En ik dwaal weer af.

Aan de ene kant zal ik zelfmoord willen plegen door pillen in te nemen. Je moet daarvoor drie soorten pillen hebben. Alleen je komt er niet makkelijk aan, dokter heb je ervoor nodig volgensmij ofzo. I really don't know. Maar het lijkt me zo rustig. Je slikt die pillen, word ziek, gaat dood. Natuurlijk zal dat ziek zijn niet zo fijn zijn. Maar je bent straks toch dood. Aan de andere kant, als iemand je vind, kan die dan nog je leven redden denk je?
Polsen doorsnijden heeft ook wel iets. Het doet pijn, ik weet niet of ik de pijn wil opzoeken ja of nee. Dus daar ben ik nog niet helemaal uit. Maar gewoon het idee, lijkt me eigenlijk prachtig.
Voor de trein springen denk ik wel het meeste aan denk ik. Ik bedoel, je springt voor de trein, en je bent dood. That's it. Het enige nadeel is dat je degene die de trein bestuurt wel een trauma laat oplopen. Dus dan neem ik eigenlijk iemand mee, en ga ik me schuldig voelen. Ookal ben je dood.
Er zijn natuurlijk nog zoveel meer mogelijkheden. Verdrinken lijkt ook prachtig te zijn, maar dat vind ik doodeng om te doen.
Ik weet gewoon niet hoe, en als ik daar wel uit ben. Zal ik het ooit kunnen ? Nee zekers weten niet. Misschien is weglopen een optie. Dat kan ik wel, het maakt toch niemand wat uit als ik er niet meer zou zijn. Jah er zijn een paar mensen waar ik graag contact mee zou willen houden. En misschien kan ik als ik wegloop ook wel bij mensen terecht.

Waarom denk ik hier aan? Weglopen, hoe zou ik weglopen? Zekersweten de trein pakken, weg uit dit dorp. Anders loop je niet weg is het niet?

Ik hoop gewoon dat er ooit een dag komt dat die pijn weg is. Ook al weet ik dat zoveel mensen het zoveel erger hebben. En dat ik geen enkel recht heb om te klagen. Want waar klaag ik eigenlijk over? Waardoor voel ik die ondraaglijke pijn? Ik weet het zelf eigenlijk soms ook gewoon totaal niet meer. Ik voel me gewoon zo alleen, alsof niemand m'n gevoelens begrijpt of wilt begrijpen. Natuurlijk zijn er mensen die dat wel doen. Maar hier als ik de klas rond kijk? Iedereen lijkt zo gelukkig, zo vrolijk. Of ze zitten chagrijnig voor zich uit te staren. Maar niemand bekommert zich om iemand, zo lijkt het. Ik doe m'n best om iedereen te laten lachen. Om iedereen vrolijk te zien. Zelfs thuis, als er iemand ruzie heeft voel ik me altijd schuldig. Ik weet gewoon af en toe niet meer wat ik moet doen.

- muziek keihard aanzetten, lekker vals meezingen. Naar school gaan maar er eigenlijk niet bij zijn. Je opsluiten in je kamer. Niet meer eten.
- weglopen, gone. Gewoon ergens anders heen. Lekker rustgevend.
- echt weg, zelfmoord. Ik weet dat dit geen optie is. Want ik kan het niet, dat heb ik meerdere keren bewezen.
- gewoon doorgaan zoals nu, en dan ga ik kapot vanbinnen.

Het zijn allemaal opties, en geen flauw idee welke de beste is. Nog een goede vraag. Deze tekst openbaar publiceren? Of in ll. Heb prive opslaan voor later. Of dit allemaal weer verwijderen.

Het liefst wou ik dat het leven een delete knop had. Dan je de nare dingen gewoon kon weghalen, zodat je verhaal wel een sprookje lijkt. Dat je het helemaal fijn hebt. Maar stel je voor je zou dat doen. Zou je dan eigenlijk wel gelukkig zijn? Ik bedoel je hebt door dat je nare dingen weghaalt. Dan heb je toch eigenlijk ook een fake leven, of ligt dat nou aan mij? Ik wil gewoon slapen, nooit meer uit m'n bed komen. Lijkt me geweldig.

Als je dit helemaal hebt gelezen, echt knap. Ik heb er een heel lesuur aan besteed. En wat is uiteindelijk m'n punt? Eigenlijk helemaal niks, ik heb gewoon voor niks zitten schrijven. Want lucht dit op? Nee, het heeft niks geholpen. Nog twee lesuren straks, en dan naar huis. Ik ga gewoon een potje janken met chocolade. Serie kijken, en berichten beantwoorden waar ik de tijd niet voor heb gehad.

Ik wil gewoon... Weg..



En gewoon nog een foto, omdat ik deze tijd erg mis..