vanalles

ik weet het zelf gewoon ook niet meer
wat ik moet doen
hoe ik verder moet
vooral wat
wat ik ga doen
blijf ik hier
of vlucht ik weer?

Look through my Eyes

There are things in life you'll learn and
In time you'll see
'Cause out there somewhere
It's all waiting
If you keep believing
So don't run, don't hide
It will be all right
You'll see, trust me
I'll be there watching over you

Just take a look through my eyes
There's a better place
Somewhere out there
Just take a look through my eyes
Everything changes
You'll be amazed what you'll find
If you look thorugh my eyes

There will be times on this journey
All you'll see is darkness
Out there somewhere daylight finds you
If you keep believing

So don't run, don't hide
It will be all right
You'll see, trust me
I'll be there watching over you

All the things that you can change
There's a meaning in everything
And you will find all you need
There's so much to understand



mn moeder
misschien moet ik jullie eens wat gaan vertellen over waarom hoe en wat
waarom ik zo over dr schrijf als ik doe hoe dat gekomen is en wat er precies gebeurd is..
als ik er aan toe ben doe ik het uitgebreid
nu oppervlakkig.
mn moeder heeft me jarenlang in de grond getrapt, me vertelt dat ik nergens goed voor ben, dat het zonde is dat ik op de wereld ben en vooral dat ik wel het lelijkste kind van haar ben vooral van binnen.
eerst bleef het daar bij, bij woorden, bij het mij geestelijk de grond in trappen. daarvalt wel mee te leven. maar goed op een gegeven moment werd ik ook zo oud dat ik inzag dat het niet normaal was en dat ik een bek terug ging geven..
vanaf dat moment is mn moeder begonnen met slaan en alle andere dingen waarmee ze mij kon laten merken dat ik niet welkom was.
2 jaar geleden heeft ze me het huis uitgezet misschein is dat wel een van de beste stappen die ze heeft kunnen ondernemen in het leven, mij het huis uitzetten.
zonder reden dat wel
of jah
met een reden;
ze kon mij niet uitstaan, niet luchten of zien.
maar dat had weer geen reden.. voor zover ik weet..
misschien is dat wel wat ik haar kwalijk neem, dat ze nooit geprobeerd heeft om mij niet te haten, dat het altijd zo makkelijk ging bij haar.
in die tijd heb ik een brief geschreven naar mn ouders, ik heb hem opgestuurd en toen ben ik dr heen gegaan, om mn post te halen en nog wat kleding e.d. het moment dat mn moeder doorgedraaid op mij los is gaan slaan, schoppen etc hoe ik durfde deze brief te schrijven.. dat het allemaal nergens op sloeg en dat ik mn grote bek toch echt eens moest houden.
ik heb die brief geschreven vanuit hoe ik dr op keek.. vanuit mijn oogpunt.. hoe ik het zag.. mijn mening.. wat kan er nou niet kloppen aan mijn eigen mening?
vanaf dat moment was ik bang voor mn moeder
echt bang voor mn eigen moeder
en ik had pijn
ontzettend veel pijn
niet alleen lichamelijke pijn
ook pijn van binnen
je moeder
je eigen moeder verdomme..
hoe kon ze dit doen?
hoe kon ze..

na een tijdje zijn we begonnen met therapie, alles was een misverstand.
en sinds kort ben ik weer thuis bij mn ouders (mn stage zit hier 3 kwartier dichterbij voor mij is dat de voornaamste reden)
en of dat goed gaat, durf ik niet te zeggen..
gister is mn moeder weer doorgedraaid
gister heeft ze me weer geslagen
ik kan dit niet..

Is it enough to breath?
Somebody rip my heart out
And leave me here to bleed
Is it enough to die?

07 feb 2004 - bewerkt op 02 jul 2004 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Marieke..
Marieke.., vrouw, 38 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende