Vandaag. gewoon pff.

Mn paps is nu ongeveer 1 week gestopt met roken. Hartstikke goed natuurlijk, maar nu begint t steeds lastiger te worden. Logisch, na zolang gerookt te hebben is stoppen erg moeilijk. Het afkickproces gaat in. Zwaar, moeilijk. Niet alleen voor degene die stopt met roken maar ook zeker voor degene die in hetzelfde huis wonen. Want ja, het huis is opeens wel een stuk frisser, maar er leeft opeens wel een tiran in je huis. Oké, niet overdrijven nu want hij houdt zich nog behoorlijk in. Hij leeft zich uit op de motor die hij onlangs heeft gekocht om op te knappen, dus daar reageert hij heerlijk op af. Het vervelende is wel dat hij op t moment niets kan hebben, waardoor mn moeder zich heel erg inhoud en alles in principe opkropt, niet echt iemand heeft om mee te praten behalve mij (maarja, ik blijf haar dochter) en dus is ze behoorlijk emotioneel. Vandaag tenminste. En toen ze haar moeder belde om t even kwijt te kunnen, was die afgeleid door de tv. Ik heb mijn moeder nog nooit zo lang achter elkaar emotioneel gezien. De hele dag zag ze eruit alsof ze in tranen uit kon barsten en een aantal keer heeft ze dat ook gedaan. Pff. En ze doen allebei erg hun best, mn vader heeft t moeilijk, dat snap ik en mn moeder wilt m niet demotiveren dus die houd zich ook in met alles, ookal reageer hij iets onterecht op haar af en dat kost ook veel energie en moeite, dat snap ik ook. En dan komt mn broer nog eens met t verhaal dat zn jas gestolen is in de stad met al zn sleutels erin natuurlijk, dombo. Werkt ook heerlijk op de emoties van mn ouders. En dan zegt hij eerst tegen mn moeder dat hij vanavond blijft eten, dat maakt haar blij, en dan opeens toch maar niet. Soms zou ik zo graag tegen hem willen schreeuwen, een preek houden van hier tot tokio en hem een draai om zijn oren geven, zoals dat altijd zo heerlijk dramatisch op tv gaat. Egoïstische zak.

Maandag is mama jarig, ik heb nog geen kado. Waarom niet? Omdat mn broer me elke keer beloofd te bellen om t te bespreken, maar dit gewoon niet doet. En dan zou t natuurlijk logisch zijn dat ik hem gewoon bel, maar hij is bijna nooit te bereiken. Schijtziek word ik ervan. Ik wil dat mam maandag een prachtdag heeft en zaterdag is mn paps jarig en dan wil mam graag met zn vieren iets leuks doen dus dat moet gewoon een topdag worden. Hoop dus dat mn broer een beetje meewerkt. Had gehoopt dat ik van dat gezeik af was zodra hij t huis uit was, maar nee hoor, hij blijft t zelfde. Dacht een tijdje dat t beter ging, maar hij is nog steeds een egoïstische zak. Hij krijgt zoveel van pap en mam en wat krijgen ze ervoor terug? Niks. Ja, een zoon die geen rekening met ze houd, met hun gevoelens en waarvan t lijkt alsof hij geen zak om zn eigen leven geeft omdat hij alleen maar bezig is met feesten en drugs en alcohol. Gatverdamme. Klootzak.
Grappig, mn mams noemde m laatst zelfs een lul, heeft ze wel vaker gedaan de laatste tijd. Gewoon, uit onmacht. Ze wil m helpen maar kan dat niet. Ja, t is een lul.

Pff, ik wil gewoon dat mam maandag en zaterdag een leuke dag heeft en dat ze volop geniet, want ze verdient t zo. En pap ook. Mam zit nu alleen, beneden op de bank. Te huilen denk ik. Heb vandaag veel Kusjes en knuffels gegeven en haar laten praten en heb weer iets meer inzicht in haar gedachten/emoties gekregen. Lieve mams, ik hou van je. Als je dat maar nooit vergeet. En ik wil mn broer een klap verkopen maar dat kan nu niet want die zit nu vast en zeker weer in de stad! Dat is zo'n beetje t enige wat ie doet geloof ik.

Lul, open je ogen nou eens! Denk na ! Je was zo'n leuk jochie altijd, gevoelig en nadenkend. What the heck happened?! Alsjeblieft, open je ogen want ik wil je niet kwijt.