Veel gebeurd

Het is een poosje geleden dat ik hier wat heb geschreven.
En nu ook onder een andere naam.
Ik heb nog een ander account, maar die ga ik weg doen.
Ik ben nog steeds bezig met alle verhalen over zetten, maar het zijn er best veel, dus er zit aardig wat tijd in. En ik vergeet het ook nog weleens elke dag te doen, ja dan duurt het nog langer.

Maar er is weer genoeg gebeurd.
Ik heb volgens mij ongeveer 2 weken geleden een gesprek met m'n schoonzus gehad over de gezondheid van mijn moeder.
Ik wist wel dat ze achteruit ging, maar niet zo erg toen ze me op een schooldag me aansprak, net op het moment dat we onze kinderen gingen ophalen.
Dus het was niet echt een geschikt moment, want de tranen stonden in m'n ogen toen ze zei dat ze de beginverschijnselen bij mijn moeder zag van iemand die Alzheimer heeft.
Komt doordat ze in de zorg werkt en ziet ze het van begin tot eind hoe dat gaat.
Natuurlijk kan ze het niet met zekerheid zeggen, alleen haar zorgen uiten.
Dat heeft heel veel met me gedaan, in de tussentijd heeft m'n moeder ook nog paniekaanvallen gehad.
Ze mag niet meer auto rijden, scooter rijden is voor haar ook gevaarlijk, ze ziet het overzicht niet meer zo goed. En daarbij dat ze antidepressiva slikt. Ze zit in de ziektewet, ze heeft heel erg veel spanningen.
Ja en dan komt de eenzaamheid heel erg bij mij om de hoek kijken.
M'n moeder kwam altijd meerdere keren per week bij me langs.
Nu is dat andersom, en komt ze misschien 1 keer per week en ik vaker bij haar.
Van de week ook een bloemetje en chocolaatjes gebracht.
Maar hierdoor heb ik dus heel erg de angst om haar te verliezen.
Ik ben zelf 30 jaar en ik hoop haar nog heel lang bij me te hebben, maar ik kan er niks aan doen dat ik die angst heel erg voel. Ik kan op het moment niet echt leven met de dag en er van genieten.
Dat vind ik erg moeilijk.


Vorige week dinsdag heb ik een meningsverschil met een vriendin gehad, en dat was zodanig uit de hand gelopen dat zij boos was dat ik niks met haar mening had gedaan.
En gisteren kwam ze ineens met een appje:
"Sorry voor wat gebeurt is of wat k gezegd heb.
Het is absoluut geen excuus
Maar k weet er nog weinig van
En k wil daar verder niet op ingaan
Wil wel sorry zeggen voor t feit dat k jou en anderen gekwetst heb
Sorry"

We zijn al heel lang bevriend, en in die tijd is er gewoon heel veel gebeurd, heeft ze mijn vertrouwen meerdere keren geschaad, en die dinsdag ook. Ze heeft geen idee wat ze heeft aangericht en kaatste de bal naar mij toe gisteren dat ik haar vertrouwen had geschaad etc.
Ik probeerde het te begrijpen, maar door alles wat er is gebeurd is bij mij denk ik de koek op.
Ik trek dit allemaal niet meer. Niet na wat ik hierboven heb geschreven met m'n moeder.
Ik wil mijn energie steken in mensen van wie ik het ook terug krijg.
Na alles wat er was besproken, zei ze woorden als: ik wil jou sowieso niet kwijt, en ik hou van jou.
Maar dat heeft voor mij geen meerwaarde meer, ik geloof het allemaal niet meer.
Het zijn gewoon woorden.
We hebben nu voor morgen afgesproken, maar ik heb er helemaal geen zin in.
Was eerst vanavond, maar ook dat had ze weer afgezegd.
Ik denk alleen maar: laat maar zien hoeveel ik voor jou beteken in plaats van het alleen maar te zeggen want ik merk er niks van. Dat heb ik haar overigens ook laten weten.
Ik weet niet of ik nog wel energie hier in wil steken, ondanks we lief en leed hebben meegemaakt.

Ik heb via hier iemand leren kennen, die me heel erg dierbaar is geworden, en is een steun en toeverlaat is geworden.
We groeien steeds meer naar elkaar toe en daar ben ik heel erg blij mee.
Hele fijne vriendschap, we kunnen alles met elkaar bespreken.
Dat doet me heel erg goed.
Het is een schat van een vent.
Dankjewel dat je er voor me bent, je bent een goede vriend