Ken je dat gevoel dat je het liefst de rest van je leven in bed zou willen blijven liggen? Met de dekens over je heen. Nouja, je kunt ook zeggen: een leven zonder verplichtingen en stress?
Zo voel ik me nu dus echt.
Ik vraag me af hoe lang ik dit vol kan houden. Ik bedoel als je je dagen achterelkaar zo zenuwachtig voelt en met angst en beven naar de volgende weken uitkijkt..dan zit t zich niet helemaal goed.
Ik voel me een mislukkeling en loop de hele tijd met een knoop in mijn maag rond. Prettige bijkomstigheid is dat ik dan ook niet zoveel eet
.
Maar voor de rest: ik rook veel meer en t is dat ik de kans er niet zo voor heb (gelukkig hebben we thuis nooit drank in huis bijna) maar anders dronk ik ook veel meer. Zo goed ken ik mezelf wel. Als ik nu ergens afspreek dan sla ik het achterover.
Ik wil het liefst voor alles wegvluchten.
De wereld stelt zulke hoge eisen aan je.
Je moet het allemaal maar in je eentje opknappen en de gevolgen zijn voor eigen rekening.
Weet je wat ik nu t liefst deed/had?
Gewoon vakantie..alle tijd voor vriendinnen en mijn nieuwe vriend..het liefst iedereen waar ik om geef samen in een mooie en warme omgeving. Lekker op t strand liggen, uitgaan tot diep in de nacht..nergens aan hoeven denken of over in zitten.
Ja want ik wordt echt stapelgek van mezelf.
Ik vraag me af of ik de enige ben die in dezelfde situatie zit als mij met school etc. die er zo over in zit en zo gespannen is. Naja, er zijn vast wel meer mensen die zulke zenuwpezen zijn.
Maar het gekke is dat mensen dat niet van mij verwachten. Lijk meestal uiterlijk onbewogen. Ben meestal degene die heel rustig blijft met ruzies enzo. Maar ga me nu toch echt afvragen hoe ik zou reageren in een echte crisissituatie. Als ik hierdoor al zo van mijn stuk ben...
Nouja, dan nu nog maar ff een roken...
Want zit sowieso vandaag nog de hele dag in spanning..
Liefs Nicci