Verdwaald

In november begon ik met een online dagboekje bij te houden. Helaas hield dit maar een paar dagen, misschien een week stand. Dat vind ik jammer, want ergens was het fijn om van me af te schrijven. Aan de andere kant voelde ik ergens die druk om iets goeds te schrijven, omdat mijn dagboekstukjes (buiten mijn gedichten om) openbaar waren. Ik heb de afgelopen dagen weer zitten denken misschien toch af en toe te schrijven. Het voelt alsof ik het misschien gewoon nodig heb, want ik kan mijn gevoel nergens meer uiten. Thuis is het bijna verboden om ongepast gedrag te vertonen als in: chagrijnig zijn, verdrietig zijn en noem maar op. Deze site is ook nog anoniem, dus gaat het misschien makkelijker.

De titel van dit stuk heet verdwaald puur en eigenlijk heeft dat meerdere betekenissen. Eentje is dat dit bericht misschien als verdwaald overkomt, omdat het zo uit het niets tevoorschijn komt, niet dat iemand op deze site mij waarschijnlijk had opgemerkt voor die korte tijd dat ik wat schreef. Aan de andere kant voel ik me verdwaald. Ik weet niet meer wat ik moet doen.

De laatste tijd doe ik niets meer voor mezelf. Ik doe dingen omdat ze moeten, omdat andere mensen me vertellen wat ik moet doen, want anders doe ik niets. Ik wil niets doen. Ik voel me energieloos, waarschijnlijk ook omdat ik niets doe en ik haal nergens mijn energie uit. Het voelt als falen, falen in wat ik doe, waar ik voor sta en noem maar op.

Mijn hoofd vult zich met negatieve gedachtes en de dagen zijn zo uitzichtloos lang, dat ik wel kan janken als 's ochtends de wekker gaat. Ik wil niet naar school, maar ik wil ook niet thuis zijn. Ik voel me nergens thuis. Mijn ouders zijn constant boos op me, omdat ik niets doe en op school lijkt iedereen me ook niet te zien.

Misschien komt dit over als een intens zeikverhaal, maar ik ben blij dat het er even uit is. Nouja, dat ik het getypt heb. Het weekend gaat weer beginnen en ik ga proberen in ieder geval één ding voor mezelf te doen.

Fijne avond allemaal