Hopeless..
Ik wil eventjes iets van me afschrijven. Sorry als het negatief overkomt, maar ik moet het ergens kwijt..
Mijn nare gevoel wil maar niet weg en ik begin er een beetje wanhopig/hopeloos van de worden. Het is niet echt een gevoel van verdriet ofzo, maar meer iets wat ik niet echt kan beschrijven. Het voelt bijna alsof ik niets maar toch alles tegelijk voel. Ik weet niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan.
Zoals ik eerder al eens heb geschreven, praat ik niet echt met iemand over hoe ik me voel. Met mijn ouders wil het niet, die begrijpen me totaal niet. Ze worden boos als ik iets niet druf te vertellen. Ze zeggen ook dat ik me niet moet aanstellen of gaan allerlei nare opmerkingen maken als ik het eens wel vertel. Voorbeeld: Ik had aangegeven het allemaal even niet meer te weten. Dat ik me best wel slecht voelde en dat ik er wel eens aan dacht dat ik maar beter niet kon leven. In eerste instantie werd mijn stiefvader boos, omdat ik het al veel eerder had moeten vertellen en dat ze niet snappen dat ik het ze niet vertel (puur ook om deze reacties). Daarna werd me vertelt dat ik me wel mocht aanmelden bij de toneelschool, want ik kon zo goed acteren en doen alsof er niets aan de hand was. Daarna dachten beiden dat ik nu echt wel mijn lesje had geleerd en voortaan alles tegen ze ging zeggen, puur om te verkomen dat ze me letterlijk op een toneelschool gingen zetten als het weer boven water komt dat ik mijn gevoelens voor ze verberg.
Op dit moment weet ik daarom ook niet zo goed wat ik nou moet. Moet ik het ze vertellen? Moet ik zeggen, dat ik na het lage gesprek van de vorige keer met alle opmerkingen bij elkaar, nog steeds verzwijg hoe ik me voel? Moet ik dan echt weer gaan zeggen dat het me nog steeds niet lukt mijn leven op de rit te krijgen.. Het voelt gewoon alsof ik weer gefaald heb. Ik heb ongeveer 2 jaar therapie gehad hiervoor en was gestopt, omdat mijn therapist me gewoon wegstuurde.. Nu voelt het zo stom om weer opnieuw te moeten beginnen. Weer aan te moeten geven wat er aan de hand is en hopen dat ik er dit keer iets mee opschiet, ook al ben ik hierin de hoop ook al aardig verloren..
Hebben jullie misschien tips wat ik kan doen? Ik zou het namelijk niet weten. Als jullie het niet weten, maakt het ook niet uit. In ieder geval bedankt voor het lezen.
ThrivingIvory, vrouw, 25 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende