Verhaal 30: Eindelijk, ik ben niet alleen
Beste MD'ers (ja, ik ga jullie voor deze keer persoonlijk aanspreken),
in de afgelopen paar maanden ben ik tot een onwaarschijnlijk maar onomstotelijk inzicht gekomen over hoe ik me voel en wie ik ben. Ik zit moeilijk in mijn vel en mijn hoofd is een orkaan van gedachten, overwegingen, duidingen, constateringen en onbegrip. Het kwam uit de lucht vallen, maar het verhelderde een hoop van mijn patstelling. Ik begreep ineens dat ik, specifiek, en de wereld, in het algemeen, aan het wachten ben/is. Dit wachten dekt niet de volledige lading van wat ik voel, maar komt wel het dichtstbij. Het is een allesdoortrekkend gevoel waaraan ik me niet schijn te kunnen onttrekken. Het is wat mij betreft, zoals alles, verbonden met alles. Dit klinkt tautologisch, maar ik bedoel er meer mee dan dat. Stof voor een ander verhaal. Het probleem van het duiden van dit gevoel, is dat alle woorden die ervoor aangewend kunnen worden hun oorsprong hebben in een ander paradigma. Elke uitdrukking klinkt daarom vaag, zweverig, ongeloofwaardig of ronduit raar. Ik wil daarom niet verder gaan dan 'ik wacht'.
Hoewel ik na dit inzicht nog regelmatig aan mijzelf twijfelde - waarop wacht je dan? raakt dit iets? ben ik de enige? is het geen mechanisme van mijn psyche? - stond het eigenlijk buiten kijf dát ik aan het wachten ben. Vrede hiermee heb ik nog niet echt. Te meer omdat ik tal van initiatieven van de grond probeer en wil proberen te krijgen.
Afgelopen weekend kreeg ik bevestiging van buiten af, die ik totaal niet zag aankomen - in ieder geval niet op deze termijn. Mijn goede vriend Zoermoos (op MD) vertelde me dat zijn vriendin lonestar (op MD) uitdrukking had gegeven aan een gevoel waar hij al een tijd mee zat. Long story short, zij voelen hetzelfde. Het was fantastisch om deze bevestiging te krijgen, ondanks dat het het gevoel niet versterkte - dat stond immers al vast, in redelijk opzicht. Dat iemand me niet alleen serieus neemt, maar zelf hetzelfde ervaart. Het idee, dat ik niet alleen sta is heel fijn.
Vandaar ook mijn persoonlijke adressering, ik wil graag weten of en wie zich hierin kan herkennen. Ik moet hier iets mee.
Dus, reacties a.u.b.
Bij voorbaat dank.
in de afgelopen paar maanden ben ik tot een onwaarschijnlijk maar onomstotelijk inzicht gekomen over hoe ik me voel en wie ik ben. Ik zit moeilijk in mijn vel en mijn hoofd is een orkaan van gedachten, overwegingen, duidingen, constateringen en onbegrip. Het kwam uit de lucht vallen, maar het verhelderde een hoop van mijn patstelling. Ik begreep ineens dat ik, specifiek, en de wereld, in het algemeen, aan het wachten ben/is. Dit wachten dekt niet de volledige lading van wat ik voel, maar komt wel het dichtstbij. Het is een allesdoortrekkend gevoel waaraan ik me niet schijn te kunnen onttrekken. Het is wat mij betreft, zoals alles, verbonden met alles. Dit klinkt tautologisch, maar ik bedoel er meer mee dan dat. Stof voor een ander verhaal. Het probleem van het duiden van dit gevoel, is dat alle woorden die ervoor aangewend kunnen worden hun oorsprong hebben in een ander paradigma. Elke uitdrukking klinkt daarom vaag, zweverig, ongeloofwaardig of ronduit raar. Ik wil daarom niet verder gaan dan 'ik wacht'.
Hoewel ik na dit inzicht nog regelmatig aan mijzelf twijfelde - waarop wacht je dan? raakt dit iets? ben ik de enige? is het geen mechanisme van mijn psyche? - stond het eigenlijk buiten kijf dát ik aan het wachten ben. Vrede hiermee heb ik nog niet echt. Te meer omdat ik tal van initiatieven van de grond probeer en wil proberen te krijgen.
Afgelopen weekend kreeg ik bevestiging van buiten af, die ik totaal niet zag aankomen - in ieder geval niet op deze termijn. Mijn goede vriend Zoermoos (op MD) vertelde me dat zijn vriendin lonestar (op MD) uitdrukking had gegeven aan een gevoel waar hij al een tijd mee zat. Long story short, zij voelen hetzelfde. Het was fantastisch om deze bevestiging te krijgen, ondanks dat het het gevoel niet versterkte - dat stond immers al vast, in redelijk opzicht. Dat iemand me niet alleen serieus neemt, maar zelf hetzelfde ervaart. Het idee, dat ik niet alleen sta is heel fijn.
Vandaar ook mijn persoonlijke adressering, ik wil graag weten of en wie zich hierin kan herkennen. Ik moet hier iets mee.
Dus, reacties a.u.b.
Bij voorbaat dank.
14 okt 2010 - bewerkt op 14 okt 2010
- meld ongepast verhaal
-
Asih
donderdag 14 oktober 2010 01:17
Klinkt wel aardig. Doet me denken aan Robert Heinlein: stranger in a strange land ~ waiting is ...
Rubriceerbaar onder radiohead Scientology united mad scientists atomen zijn ruimteschepen & vice versa ~ met andere woorden ~ what does it all mean? Al die duizenden mydiertjes zijn theoretisch onder te brengen in enkele groepjes: leeftijd geslacht opvoeding scholing beroep interesse schrijfstijl?
Heidens karwij met al die grote & kleine verschillen qua interesse, hobby, normaliteit & 'strangeness'!
Ik had ooit en account op LiveJournal maar 't paswoord is me ontschoten: dat schreef ook wel tof ... -
r^m
donderdag 14 oktober 2010 01:22
Ik volg niets van je reactie, mordechai. Het lijkt alles te zeggen wat ik niet bedoel; rubriceren, indelen in groepjes, scientology (!?)...
Het gaat mij om de vraag of datgene wat ik schrijf herkenbaar is, that is all. -
Asih
donderdag 14 oktober 2010 01:35
Wat ik bedoel is: it rings 'n belletje! Wachten is vaagheid, geheimzinnig, alomvattend mysterieus ... Sommige mydiertjes hebben dat over zich in woordgebruik, zinsconstructie, associatievermogen?
Al die schrijvers zijn evenzovele hoogstmerkwaardige belevingswerelden tussen simpel & gecompliceerd.
Wat op zich alweer geen garantie is voor wederzijds begrip, inzicht, uitzicht of enige echte duidelijke overeenkomst in gevoel, denken, doen & laten ... Verbazend wat je met al of niet kunt zeggen.
Kortom: verklaar je nader, zou ik zeggen! Wat iemand van een ander begrijpt wil niet zeggen dat dit overeenkomt met wat men bedoelde te zeggen. -
Wolfe Tone
donderdag 14 oktober 2010 11:02
Hoe bedoel je wachten? bedoel je een algemeen gevoel van passiviteit, of wacht je op iets specifieks? En hoe bedoel je een ander paradigma?
-
France
donderdag 14 oktober 2010 12:56
Hej! Jij hier weer
Ten eerste: het gevoel van 'ik wacht' is echt exact wat ik een tijdje terug ook probeerde te omschrijven. Bij alle verlangens en wensen die je hebt komt altijd de optie 'wachten' (want t komt vanzelf wel) weer omhoog, waardoor je eigenlijk altijd stil staat en wacht tot de wereld om jou draait en je wachten beloont.
In elk geval, dat is wat ik begrijp van wat je schrijft en hoe ik t interpreteer.
(En pb me met hoe het met je gaat en wat je doet en hoe ver je bent enzo?!)
Liefs
-
Wolfe Tone
donderdag 14 oktober 2010 13:48
Hm maar van wachten gaat de wereld niet om je draaien.. Helaas. Klein citaatje 'The world only makes sense when you force it to.'
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 12 feb 2009 verhaal 16: intelligent design ( 3 )
- O 09 feb 2009 verhaal 14: een echte man ( 2 )
- O 09 feb 2009 verhaal 13: de oogarts ( 1 )
- O 03 feb 2009 verhaal 12: religie (2) edited ( 2 )
- O 02 feb 2009 verhaal 11: denk toch na
- O 02 feb 2009 verhaal 10: het gevoel
- O 02 feb 2009 verhaal 9: de rede ( 1 )
- O 31 jan 2009 verhaal 8: religie (1) ( 5 )
- O 31 jan 2009 verhaal 7: geluk is... ( 1 )
- O 28 jan 2009 verhaal 5: turnin' on the screw ( 1 )
- O 27 jan 2009 verhaal 4: paradox ( 1 )
- O 27 jan 2009 verhaal 3: ik ben.... ( 5 )
- O 11 okt 2007 verhaal 1: hoi ( 6 )