Verhaaltje.

Toen ik hem ontmoette, had ik nooit gedacht dat na die tijd zoveel tranen om die jongen zou laten, dat er zo veel zou gebeuren.
Sterker nog, toen ik hem ontmoette moest ik niks van hem hebben en hij wel van mij, en probeerde ik hem ontwijken.
Ik wou dat ik dat ontwijken 3 jaar had volgehouden.
Maar toen gebeurde het meest voor de hand liggende, ik werd verlieft op hem.
Ik kon er niet meer omheen, maar ergens wou ik niet van hem houden, ik weet niet waarom eigenlijk.
Als vriendinnen dat vroegen of ik hem leuk vond, ontkende ik.
Het ontkennen stopte toen ik echt met hem om begon te gaan, als een stelletje.
Ik was 14, en ik was verlieft, maar wist niet echt wat me allemaal overkwam. Het werd allemaal wat serieuzer.
Maar toch was ik nog een beetje terughoudend tegen mijn vrienden en zei dat ik het allemaal nog niet wist tussen ons.
Toen een keer belde hij me, en vroeg of ik bij hem bleef eten, dat vond ik natuurlijk helemaal geweldig.
Mijn vader bracht me naar zijn huis toe. En nee, het was geen romantisch diner, want hij had de frituurpan aan gezet. Wat ergens ook wel schattig was. Maar toch was het romantisch, want hij had wel de tafel gedekt met kaarsjes. Toch als ik terug denk aan dat moment verschijnt er toch wel een lach op me gezicht.
Toen die avond volgde toen al snel mijn eerste kus.
Mijn vader kwam me later in die avond ophalen, en ik was helemaal in de wolken.
Ik weet nog, hij smste me die avond om te zeggen dat hij zoveel van hielt, en dat hij het zo leuk had gehad.
Ik kon niet slapen.
Later was het kerst, en 1e kerstdag bleef hij bij mij eten, en is toch iets wat ik nooit vergeet.
Het was gewoon perfect.
Maar ik wist toen niet dat het na kerst niet lang meer zou duren.
opeens sloeg het helemaal om, en voor ik het wist hing ik huilend aan de telefoon.
Toen ik 15 werd, was het uit. Ik liet aan mensen merken dat ik boos op hem was, en ik hem haat en dat het me niks boeide.
Maar echt, wat had ik pijn, ik denk dat ik elke nacht gehuild had.
Ook als ik hem daarna zag, zoveel pijn. en nog zoveel liefde voor hem.
Maar elke keer bleef hij maar aandacht terug geven, wat mij door de war maakte.
Ik kan nu nog zoveel vertellen over wat er in die tussentijd gebeurd is, maar om een lang verhaal kort te maken
zijn we wel een aantal keren bij elkaar geweest.
Ik had daarna nog een paar momenten dat ik dacht van, nu is het echt klaar.
Maar ik ben dit jaar zomer nog met hem geweest.
Had ik eigenlijk ook nooit moeten doen, maar nu is het klaar. echt klaar.
Nu hoef ik hem niet meer in mijn leven.
Maar op dat soort momenten bedenk je hoe het ookalweer was toen je hem ontmoetten.
En het is zeker wel een belangrijk deel in mijn leven geweest, dus vergeten zal ik het denk nooit.
Maar verder gaan met mijn leven zal nu zeker wel lukken.

zo, dat is ff wat geschiendis van mij ex, haha