verleden, heden, toekomst

Soms denk je terug. het verleden.
De laatste tijd denk ik terug aan een aantal jaar geleden, nu een jaar of 6 denk ik..
Ik zat in een ongelukkige relatie, en ik raakte verliefd op iemand die ik trof op mijn werk.
Ik zag hem op een van de panden waar ik controles moest uitvoeren. In eerste instantie had
ik niks met hem, hoewel hij duidelijk liet merken dat hij me leuk vond. Maar goed ik zat in een relatie.

Uiteindelijk ben ik door dat ik zo niet happy was, toch eens met hem uit gegaan. Omdat hij me wel aan het lachen kon
maken. Het was een heerlijke avond, veel gelachen en gepraat, en gezoend ja dat ook. Hierna voelde ik de drang om hem steeds weer te zien. Elke dag sms'ten we en belde we. Ik zocht redenen om vaker naar het pand waar hij werkte te gaan.

Binnen de kortste keren zagen we elkaar bijna elke dag. Ik was verliefd, en hij ook. Ik ging nog meer twijfelen aan mijn relatie en wilde deze verbreken. Hij hield me tegen, doe rustig aan neem de tijd. Ik ga niet weg. Dat zei hij mij steeds.

Onze verboden bezoekjes duurde een eeuwigheid, ik bleef bij hem slapen en we bleven de hele nacht op. We praten, droomde en vreeen tot het licht werd. Ons contact was heel oprecht, puur en was echt sprake van liefde. We spraken over de toekomst en hadden geen haast.

Op het werk waar hij zat, en we elkaar ook zagen als ik daar kwam, zoende we stiekum.. zo heerlijk was dat. Op een dag vertelde hij volgens mij weet iemand van ons. Maar dat is niet erg, ik hou van je en dat mag gezien worden. Toch probeerde we voorzichtig te zijn. Hij werkte daar gedatacheerd, en maakte kans in dienst te komen.

Hij was gescheiden en woonde in het koophuis wat ze ooit samen gerkocht hadden. Hij was erg bezig met muziek en internet. Hij vertelde dat hij werd bedreigd via internet en er niet meer veel mee deed. Want deze gasten waren gevaarlijk en voor zijn bescherming had hij een pistool. Ik, naieve ik, hoorde dit aan maar deed er niks mee. Geloofde misschien niet eens wat hij zei. In ieder geval dat over dat pistool.

Hij rookte zo nu en dan een pijpje, wiet. Ik had hier niks mee, maar ook dat stoorde mij niet. Ik was ook geen heilige en had ook weleens iets gebruikt. En de liefde? Die maakt blind.

Op een avond was ik weer bij hem, het was zo fijn. Warm bij elkaar, praten over het leven en van alles. Gewoon weer puur en echt. Ik had er moeite mee toen ik weg moest.. Ik stapte in mijn auto, het was donker en ik zag zijn silhouet in het raam.Hij keek hoe ik ging.

De volgende dag, op weg naar werk stuurde ik een sms, zoals altijd. Er kwam niks terug.. de hele ochtend niet. Dit was vreemd want meestal was hij mij zelfs voor. Ik stuurde een mail naar zijn werkmail: B, leef je nog?
Eind van de ochtend kwam een van mijn medewerkers terug van het pand, zij wist ook van hem en mij. Ze vertelde me: B is zoek, hij was niet te vinden op het werk. Weet jij iets?

Nu kreeg ik een onrustig gevoel, en reed naar het pand. Zag zijn auto niet staan...Ik ben als een gek naar zijn huis gereden, een 25 km verderop. Daar stond zijn auto, op de zelfde plek als de avond ervoor. Ik bleef bellen aan de deur, op zijn telefoon, alles! Het voelde zo fout van binnen.

Uiteindelijk heb ik zijn vriend gebeld die ik nooit had ontmoet, maar zijn nummer had gehad voor als er ooit eens wat was. Ik vertelde wat er aan de hand was, en gek genoeg over de bedreigingen die B had genoemd. Hij kwam, en samen belde we de politie.

Deze zijn de woning ingegaan. Wij moesten wachten. Toen ze naar buiten kwamen, vertelde ze: Hij is er. Ik hoorde, hij is er niet. Maar ze vertelde vervolgens: Hij is overleden. Hij had zelfmoord gepleegd, zichzelf door het hoofd geschoten. De wereld zakte weg onder mijn voeten...Ik was in een klap murf geslagen.

Ik heb het werk gebeld, zijn werk het pand waar hij werkte en gevraagd naar de man die wist van ons. Ik vertelde hem het nieuws. Waarom ik dat gedaan heb weet ik nog steeds niet. Want uiteindelijk heeft het heel veel problemen opgeleverd. waaronder het verliezen van mijn baan.

De uitvaart, vond plaats op de plek waar hij werkte. Een begraafplaats. Echt erg gewenst was ik niet. Zijn ex vrouw, had de touwtjes in handen. En zijn tweelingbroer die hij jaren niet gezien had was er ook. En iedereen keek mij aan, ook het personeel van de begraafplaats. Toch heb ik afscheid kunnen nemen, en ook eerder bij de opbaring. Ik heb heel veel verdriet moeten verwerken. En het heeft tijd gekost. En ja mijn relatie die slechte heb ik ook verbroken.

Ik weet dat het nooit mijn schuld is geweest omdat hij wilde dat ik geen keus maakte, nog niet. echte liefde was het ook dat weet ik. Voor mij had een berichtje achter gelaten. Met daarop de tekst Ik hou van je.

Zover het verleden, het heden? Een nieuwe relatie alweer een paar jaar. Maar zo nu en dan. Dan droom ik van hem. Dan denk ik weer aan hem. Lang heb ik zijn graf bezocht, ik kon het niet meer. Gaf me teveel verdriet. Ja ik ben verder gegaan, maar ik kan hem niet vergeten. Omdat ik weet dat we anders samen verder waren gegaan. De liefde is gestopt, door zijn keuze. Niet omdat er geen liefde meer was.

De toekomst? Ik zal waarschijnlijk altijd aan hem blijven denken, zo nu en dan. Dat zal wel nooit meer verdwijnen. Alleen ik heb de draad opgepakt en zal ook de toekomst niet laten bepalen door het feit dat het zo is gelopen.

Maar verleden,heden, toekomst, ik mis hem wel zo nu en dan...