Vermoeiende kutdag!

Vandaag zou ik te horen krijgen wanneer ik opgenomen zou worden. Aangezien ik bij iedere les moest melden dat ik gebeld kon worden, het al 2 uur was en ik niet meer kon wachten belde ik zelf maar. Ik belde naar gynaecologie omdat ik het nummer van de secretariaat thuis had laten liggen. De receptioniste belde zelf naar de secretariaat en vertelde me dat ik woensdag opgenomen werd (verdomme!). Verdere informatie kon ze zelf niet geven want de secretariaat zou mij zelf later op die dag bellen. Nou ik moest dus nog steeds iedere les blijven zeggen "ja meneer ik kan gebeld worden. Ja ik heb het gemeld bij m'n mentor. Ja ik ga aan de zijkant zitten zodat ik niemand stoor als ik de klas uitloop." Jeetje gezeik allemaal.. Alsof ik op de basisschool zit en het zo bijzonder is als je gebeld wordt.
Nou om 4 uur was ik nog steeds niet gebeld en ik was aan de beurt voor m'n examen presentatie. Presentatie verliep gelukkig goed. Sta ik vragen te beantwoorden aan het eind van de presentatie, voel ik me telefoon trillen in me broekzak. Shit! "Mijn excuses, maar ik moet echt opnemen." Ik ren die klas uit, laat alle leerlingen en leraar met een verbaasde blik achter (als je die koppen toch eens kon zien.. Hilarisch.) en ik ben te laat met opnemen. Leuk dat ze ook nog eens anoniem bellen want zo kon ik niet terug bellen. Ik ben de klas maar weer naar binnen gelopen en er werden weer vragen gesteld. Ik was zo uit m'n doen dat ik heb gevraagd of mijn klasgenootje het wou overnemen. Gelukkig kon zij ze wel beantwoorden. Na de presentatie waren we uit en ben ik snel naar huis gereden. Ik voelde me tranen al branden toen ik naar boven liep. Ik heb eerst m'n make-up eraf gehaald (ik heb net me bed verschoond en had geen zin in mascara-vegen) en heb me jankend op bed laten vallen. Het is lang geleden dat ik zo intens verdrietig en vermoeid was. Ellendig voelde ik me. Ik was vermoeid van het vrolijk doen, doen alsof ik nergens last van heb terwijl ik kapot ga van de pijn. De trappen op school vrolijk bewandelen, maar ondertussen kunnen janken van vermoeidheid en pijn. Waar komt dit toch allemaal vandaan? Waarom trek ik het niet om hele dagen op school of op stage te zijn? Ik heb gister een gesprek gehad met mijn mentor dat ik voorlopig niet naar m'n stage ga. Het is emotioneel een zware stage en dat kan ik nu gewoon niet aan. Gelukkig heeft iedereen hier begrip voor en mag ik lekker uitrusten. Vandaag een sms van m'n leidinggevende en een mail van m'n stagebegeleider gehad dat ik me niet druk hoef te maken en dat we tot een oplossing komen. Er viel zo'n last van m'n schouders af, dat ik me daar niet meer druk over hoef te maken. Ik ben ziek gemeld op school en stage tot aan de zomervakantie, en regel de dagen dat ik wel aanwezig ben buiten de administratie om met mijn mentor. Heel fijn dat iedereen me helpt, maar ik ga me er niet beter van voelen. Ik ga alleen maar meer vragen aan mezelf stellen.. Waarom ben ik zo moe, waarom heb ik zoveel pijn, waarom voelt m'n lichaam alsof het van porselijn is en ik het gevoel heb dat ik alles kan breken. Waar is de levendige ik? Ik lig vanaf 7 uur op bed en ik kan me bed gewoon niet uit. Te wakker om te slapen, te moe om te bewegen.

- hoofdpijn
- al een paar weken aan het hoesten/niezen
- pijn in me onderbuik en benen
- gevoelloze armen en benen waarin ik ook heel weinig kracht heb
- s'nacht heel veel zweten
- veel dorst
- moe, uitgeput, geen puf meer
- dagen dat ik niks door m'n keel krijg, dagen dat ik me nokkie volstamp
- en m'n teennagel is er gister helemaal vanaf gevallen, die uit het niets blauw/zwart was (like wtf? en aaauw!)

Wat een vreemd verhaal is dit geworden, maar ik heb het gevoel dat ik nu lekker kan slapen omdat ik alles van me af geschreven heb. Ik had vanavond niemand om erover te praten, en mijn moeder wou ik niet bellen. Gewoon puur om te laten zien "kijk eens mam, ik ben sterk en ik red mezelf iedere dag!" yeaah sureeeee.. Ik heb stiekem mama's arm om me heen nodig die niet vind dat ik me aanstel, overdrijf of verveel. Ik ben altijd bang dat mensen dat van me vinden namelijk.. Nou nu begin ik weer met janken dus tijd om te slapen haha

Slaap lekker!