** Verslag week 2 (van de 43)

Deze week heb ik in elk geval mijn hardloopdoelen gehaald! Ik ben 3x gaan lopen en op zich ging het lekker. De weegschaal heeft helaas nog niet door dat ik meer aan het bewegen ben, maar ik moet ook niet zo ongeduldig zijn.

Ik heb van maandagochtend tot en met zaterdagmiddag echt keihard aan mijn studie gewerkt. Ik ben niet bij met mijn eigen planning, maar dat ben ik nooit aangezien realistisch plannen gewoon niet lukt op de een of andere manier. Maar ik heb wel hard genoeg gewerkt en ik ben tevreden over hoeveel ik wél gedaan heb gekregen. Ik heb moeite met weer zoveel tijd achter mijn laptop te moeten doorbrengen en ik mis het fulltime werken nu al. Dat zorgde ervoor dat ik vrijdag en zaterdag een beetje in een dipje zat. Het idee dat ik dit nog 41 weken zo moet doen.. Ik vind studeren niet stom, maar mijn lijf wordt gewoon niet blij van al dat zitten.

Zaterdagmiddag was ik er echt even klaar mee dus om 4 uur hebben we een fles wijn open getrokken. 's Avonds zijn we heerlijk uit eten geweest met mijn zus en haar vriend om daarna door te gaan naar het trouwfeest van mijn nicht. Het was een ontzettend gezellige avond en zowel mijn nichtje als haar man zagen er stralend uit. Maar tegen de tijd dat het 1 uur was kon ik nog amper iets zinnigs zeggen. Zoveel alcohol drink ik nooit en de remmen waren toch ietsjes te ver los gegaan! Vriend, die 10 kilo lichter is en net zoveel alcohol tot zich had genomen, kon zich natuurlijk nog wel gewoon normaal gedragen. Ik heb een hele hoop gelukskoekjes gestolen en toen hebben we maar snel een taxi naar huis genomen. Een beetje dom van mij. Het is niet slim om zo dronken te worden op een familiefeest!

Gisterochtend werd ik uiteraard wakker met een kater van heb ik jou daar. Ik ben in bed blijven hangen tot het écht tijd was om naar werk te gaan. In de auto richting werk kwam ik erachter dat ik, naast de kater, misschien ook gewoon een beetje ziek aan het worden was. Badend in het zweet kwam ik aan op werk om daar gelijk over mijn nek te gaan. Maar deze dienst was nu net waar ik de hele week naar uit had gekeken! Dus ik heb me vermand, gedrogeerd en ben aan de slag gegaan. En het was weer zo fijn. Ik heb een internist geassisteerd die met een scoop een satéprikker uit de maag van een Rodesian Ridgeback moest halen. Ik heb mijn favoriete dierenarts (degene via wie ik aan dit baantje ben gekomen) geholpen met een plaskater en met infusen plaatsen en bloedonderzoekjes en urineonderzoekjes. Ik heb geholpen met een vogel loskrijgen uit zo'n muizen plakplaat. Heerlijk. Ik zou het liefst iedere dag in dat ziekenhuis staan.

Terugrijden was wat minder leuk. Mijn dienst eindigde om half 1 's nachts en ik moet toch zeker een uur en tien minuten rijden voor ik thuis ben. Ik was moe en ik ben dan zo bang om in slaap te vallen! Juist omdat ik zo bang ben dat het gebeurt, is mijn hartslag echt boven de 150 en sta ik volledig strak van de adrenaline. Maar toch ben ik drie keer gestopt om even uit de auto te stappen en een rondje te lopen. Ik hoop dat ik me hier wel beter bij ga voelen, want dat is wel een beetje stressvol...

Nu ga ik weer hard aan de studie! Nog 41 weken te gaan en dan heb ik mijn Bachelor!



Vriend en ik op het trouwfeest vóór ernstig dronkenschap