Verstandskies eruit

Vandaag was het dan zo ver en kon ik er niet meer onderuit. Vanwege mijn angsten zat ik in de auto al te huilen omdat ik zooooooo bang was. Gelukkig was mijn moeder zo lief om mee te gaan. Ik durfde de wachtkamer niet in en ging dus elders zitten om tot rust te komen. Toen werd ik onderschept door een tandartsassistente en die wist al precies wat er aan de hand was en werd ik naar de stoel begeleid. Ik had verteld, ik heb een angststoornis, dus ik maak alles groter dan dat het is. De tandarts heeft uiteindelijk echt 5 pogingen gedaan, waarin ik steeds mijn gezicht wegtrok. Werd bijna gepierced door de naald, maar het is gewoon instinctief om niet mijn gezicht naar die spuit te draaien. Nog meer huilen trillen en doen. Uiteindelijk kreeg hij de spuit erin. En toen was mijn eerste verbazing al dat de prikken onwijs meevielen. Toen moest ik wachten tot de verdoving werkte. Nog steeds bang. Maar ook heel opgelucht dat de prikken achter de rug waren. Dus lag ik daar half lachend half huilend, mijn emoties door elkaar geschud. Honderd maal mijn excuses aangeboden, schaamde me dood voor mezelf. Toen de verdoving ingewerkt was, kon de tand getrokken worden. En ook hierbij trok ik de eerste keer weg, maar toen moest ik er toch aan geloven. En dat gebeurde letterlijk, geen grap, binnen 1 seconde. Voordat ik het wist zeiden ze, oooh hij is er al uit. Ik lag in die stoel van... ECHT? :/ was dat het??!! Is ie er nu al uit? Nu schaamde ik me al helemaal voor mezelf omdat ik er zo'n drama van had gemaakt. En daar was mijn verstandskies. De boosdoener. Maar ik ben wel blij, omdat ik nu weet vanuit ervaring dat het wel meevalt. En daar ben ik heel erg dankbaar voor. Nu moet ik voor de tweede kies volgende week woensdag. Het is wel vervelend want ik schaam me echt ontzettend voor mezelf dat ik er zo'n drama van moest maken. Maar, denk dat ze wel wat gewend zijn??