verstopt...en gevonden

flip denk dat ik hem heb verwerkt, waarover ik een uur gelee precies hetzelfde dacht. tis volle maan en ik weet nu, dat ik miel heb weggestopt..........................................


flip:

hij zegt dat ik niet zo aan mezelf moet twijfelen

.......

waarop ik ontkende dat niet te doen, me direct corrigeerde en hem zei soms aan mezelf te twijfelen.

.......

dan kom ik na een uur denken en om hem heen te draaien, toch bij mn zwakte. Tja, Mila!

was hij die leuke knappe kunstenaar, die gevoelige lieve man, rechtvaardig en eerlijk, open, recht voor zn raap..... Kon ik het in hem herkennen, begrijpen en nu eindelijk weten wrom hij mij zo liet gaan...

*kijk ik naar buiten en zie de volle maan, waarvoor schemerwolken zich veplaatsen. Zie ik daar, ja tis echt waar, een R, ernaast een E. waardoor ik mij verbonden voel. Tis alsofik droom.

De weerkaatsing van het licht, geeft een kring van regenboogkleuren op de schemerwolken...
Ik keer mn blik en zie mijzelf in het raam, erachter het licht in de achtertuin en de donkere hoek, waar ik vroeger zo bang voor was. Gedroomd dat een kleine slanke man in het zwart, lijkbleek gezicht en doordingende strenge ogen, een groot zwaard heeft hij vast met beide handen, waarmee hij koud op mij af komt lopen. Nog goed zag ik de harde blik in zijn ogen, zoals hij op mij afliep, vanuit die donkere hoek, in mama's achtertuin...
en telkens weer als het donker wordt, en ik kijk in de tuin, zie het vage licht vanachter de boom en de struiken, de bladeren glazend in het maanlicht, ben ik heel even bang... en realiseer mij, dat al het kwade ook het goede is. en concentreer mij op de licht bewegende blaadjes van de bomen en struiken.weg is die angst. bewustwording van je natuur geeft rust..

wat ik mij afvraag: als mila mij dan zonder te vertellen waarom, contact laat verwateren, en de reden ervan nu eindelijk helder wordt. ist het dan niet slim om Flip, te vertellen wie ik werkelijk ben...

labiel en in de war, als ik me voel, kan ik er niet voor Flip zijn, hoe graag ik ook wil. Zoals hij al zei: " je weet zelf nog niet zo goed wat je wilt." wat mot hij dan eigenlijk met mij??

dan moet ik toch weer een traan laten, denkend aan die mooie zaterdagavond:

hij was door,
helemaal door en overhoop
zijn werk liet verleden doen opborrelen
ik kon hem opvegen

hij was geil,
zo allejezus opgewonden
hij wilde mij, en liet zich gaan
verontschuldigde zich zelfs
:s
ik heb hem overgehaald, dit lukte na een uur praten
en ik stapte op de trein
flirtend met een neger
bellend met moe
dagdromend van de verlichting buiten, volgde ik de stations met grote kriebel in mn buik
de trein stopt en ik zet de eerste stap op het perron
ik voel me week en kriebelig
vind het eng en wil terug!
voel mijn hoofd lichtjes worden en corrigeer mezelf
bang ben ik niet, wees nu jezelf

HEEman
loop ik je tegemoet, fluit jij naar mij
voelen mijn benen wee
alle voorbereiding
voor niets geweest
maart doet er niet toe
want nu heb ik hem vast
ik kus, hij kust
tis of we hardstochtelijk verliefd zijn
voel de warmte, voel de energie
zijn genot, van het mijne
onze lichamen die passen
zijn geur die ik miste
zijn grote donkerblauwe ogen
een lach die lacht en een stem die spreekt
jij bent het: echt!
alle twijfel over oneerlijkheid verdwijnt

en kwam niet meer terug....

we knuffelde en liepen
liepen een uur naar zijn huis
lachend en fluitend
zingend en dansend
je omhelst mij, voelt mij, plaagt en kliert
ik *straf* en zie toe, hoe hij geniet

zie ik een echte glimlach, van gelukzaligheid
wil ik zo graag bij jou zijn, van jou genieten zoalsje van mij geniet
is dit liefde? jij meent van wel... of voel jij de drugs?
ik wil het als liefde voelen maar twijfel

gaf uiteindelijk toe en voel nu
dat ik verkeerd zat en ik baal

heb mij te snel gegeven
te vlug losgelaten

ben ik gesloten of is hij het
wie van de twee zet de eerste stap?
durf ik geen initiatief meer te nemen
ga ik alsnog af als een stekker

verdomme het voelde zo goed
waarom voelt het nu zo *over*

voelde ik al die tijd mijn onzekerheid, bang dat ik te gesloten zou overkomen, iets meer dan ik zou willen van mezelf laten zien.. te weinig mezelf geweest en mijzelf teveel afgevraagd?


is het de onzekerheid die afschrikt? zien dat ik geen vertrouwen heb in een relatie, omdat ik uitstraal geen vertrouwen te hebben in mezelf?

het zou zomaar kunnen
ik zou zomaar duidelijk kunnen maken wat ik wil
eens mijn mond open kunnen doen
zeggen wat ik denk, zoals ik doe bij mensen die dichtbij staan
ik sluit mij af, vrees voor mijn kwetsbaarheid

hoeveel kan ik nog aan? wanneer is het teveel? sterk ik nog aan? helen de wonden?

damn wat mis ik mila! misschien nog wel erger dan flip

ik zou ze beiden wel kunnen zien, willen uitleggen hoe vreselijk hopeloos ik mij nu voel.

ik ben niet diegeen die je nu voor je hebt
ik ben nickname
ik ben wie ik wil dat jij van mij ziet....kan mij staande houden en ben niet depressief...

tot ik verliefd word en inzie dat ik ga verliezen !!!

mannen en drugs, afzonderlijk en samen, om van te houden.
maar of het goed voor je is...

ik kies ze ook weer uit :s twee drugsverslaafden, nee ik mag er niet omheen! willen mij misschien wel, maar kunnen het niet.

ach, dan kijk ik toch weer naar de volle maan, nu nog zichtbaarder dan daarnet, iets gezakt en prachtig helder, zie in de kraters een blij gezicht en denk aan vorige maand, toen de maan mij net zo toelachte als nu