Vervelende vader.

Ja, ik ben enorm chagrijnig.

Ik kan het gewoon niet meer hebben dat mijn vader een ongelofelijke drop lul kan zijn die mij de schuld geeft van zijn eigen fouten. Mijn vader heeft woensdag mijn laptop (perongeluk) laten vallen, daar waren wij beide bij.
Barst in het scherm, ik gister eind van de middag (moeder was zo lief om mij even met de auto af te zetten) met mijn laptop terug naar dixons. Ben daar echt uitstekend geholpen want ik had natuurlijk weer allemaal dingen niet gedaan wat eerst moest gebeuren voor dat ik hem kon inleveren, hebben ze mij toen fijn mee geholpen. Laptop uiteindelijk ingeleverd schade kosten in het totaal 65 euro (ben verzekerd dus het valt mee).
Krijg ik deze reactie van mijn vader:

'Wat ben je toch ook een achterlijke, had je maar niet met je laptop moeten gooien hé!.

HOH stop. PAUZE. Wat, wie, waar hoe, waarom ... Kortsluiting in mijn hersens de tranen borrelen in mijn ogen op van verdriet en woede. Oké .. niet laten mee slepen door mijn emoties Iris, gewoon rustig blijven. Adem in en adem weer uit.

Dus ik vraag met een rustig en gekalmeerde stem 'Ik heb mijn laptop op de grond gegooid?'
'Ja, JIJ' vervolgens begint hij te vloeken en loopt weg.

Ja wat dacht ik? Kom laat ik even gezellig mijn eigen laptop op de grond gooien, waar allemaal belangrijke gegevens op staan. Natuurlijk zou ik het heus wel eens willen, mijn laptop kan zwaar op mijn zenuwen werken. Maar uiteindelijk ben ik niet iemand die in een woedeaanval dingen zomaar kapot gooit, dat is echt maar een enkele keer in mijn leven gebeurd. En dan denk ik meestal nog wel bewust na wat ik dan kapot gooi. Ik heb al heel lang geleden een afspraak met mezelf gemaakt dat als ik wat kapot wil gooien dat dan een bord is .. gewoon een saaie witte van de blokker.

En als die borden niet van mij zijn, zal ik een nieuwe kopen.

Gelukkig heb ik zelf nog twee kapot-maak bordjes van de blokker in mijn kamer liggen. Voor het geval dat de nood echt te hoog is.

Mijn vader loopt gewoon keihard te liegen, en alles te verdraaien zoals hij met bijna alles doet.
Wat moet ik doen, camera's in het huis gaan ophangen zodat er bewijs is?

Behalve dat ik daar boos van word, word ik er ook verdrietig van. Normaal kan ik dit soort dingen beter los laten en plaatsen (ik weet onderhand wel hoe mijn vader in elkaar zit en dat hij daar vrij weinig aan wilt veranderen) maar nu ik weer bij hem woon en dit soort dingen bijna dagelijks gebeurt kan ik dat niet meer zo makkelijk