Verward, bezorgd

Wat doe je als je ergens heel erg mee zit, maar het aan niemand mag vertellen?
Hoe los je iets op waar geen oplossing voor is?

Zelfs hier weet ik, dat ik het niet kan zeggen, ik kan het niet schrijven, want ik heb plechtig beloofd mijn mond te houden. Alleen is er, door wat hij mij heeft verteld bij mij iets los gekomen. Twijfel. Geen twijfel of ik wel van hem hou, want dat is zeker. Maar een ander soort twijfel...
Het is een verschrikkelijk gevoel en ik barst al de hele dag bijna in huilen uit.

Wat te doen, wat te doen.
Zeker niets om het over uit te maken, nee.
Zeker niets waar mijn gevoel minder van word...

Maar ik ben bang. Het zal niet de eerste keer zijn dat iemand waar ík van hou, mij vervangt.

Ja, een warrig verhaal.
Maar ik ben warrig.
Ik kán het niet zeggen
Maar het breekt me nu al op.
Let's hope dat merel er vanmiddag is, ze is de enige aan wie ik het kan zeggen.

Damn