Vriend in band, dik & meer
Ik was van plan dit account niet meer te gebruiken mkaar ik KAN niet anders nu.
Ik voel me zoo klote, echt gewoon, geen andere woordkeuze is mogelijk. Ik weet niet waarom, maar toen ik zondagavond bij mijn vriend was, ging het over dik zijn. Opeens knapte er iets in me, ik was zo veel slanker dan ik nú ben... ik kan gewoon niet meer afvallen en als ik in de spiegel kijk, en ik die straille over mijn benen zie lopen, kan ik echt alleen maar janken. Niet dat de roller aan me hangen, maar toch ben ik de laatste tijd opeens zó onzeker over mijn lichaam... Ik weet gewoon niet welke kant ik met mezelf op moet en dat haat ik.
Verder verteld mijn vriend mij net, dat hij opnieuw de uitnodiging heeft gekregen om in een band te komen spelen van een vriend van hem. Wat zal gaan betekenen dat hij 4 avonden in de week moet repeteren, en 2 avonden moet optreden. Ook is de kans groot dat als hij erbij komt, en ze dus een goede bassist worden, dat ze dan een platencontract krijgen. Aan de ene kant, ben ik zo blij voor hem, omdat ik weet dat hij dit heel graag wil... Aan de andere kant wil ik gillend voor de deur gaan liggen. Dit gaat betekenen dat ik hem nog maar 1 avond in de week kan gaan zien, en als dat contract doorgaat, ik hem al helemaal kan vergeten.
Het klinkt misschien zooo egoistisch, maar wat kan ik dan doen? Ik heb hem echt nodig in mijn leven, vlak bij me. Toch weet ik van mezelf dat ik hem nooit zou tegenhouden, ik zou nooit zijn dromen verpesten. Maar diep in mijn hersens wil ik het eigenlijk niet, absoluut niet. En dat zorgt dat ik me nog slechter voel, ik voel me echt een bitch.
Toen mijn oudtante overleed, heb ik haar beloofd nooit om haar te huilen. En net, een uur of wat geleden, bij een mooi nummer, hield ik het niet meer. Ik had geen idee dat ik zo veel mascara op had dat het zo een zwarte rivier kon veroorzaken...
Er zijn nog zo veel dingen die me dwars zitten, zo veel dingen waar ik mijn hart over moet luchten, maar ik kan nu niet meer, de tranen zijn weer gaan stromen en het is tijd om te gaan leren, voor ik al mijn kansen vergooi.
X, P.
Ik voel me zoo klote, echt gewoon, geen andere woordkeuze is mogelijk. Ik weet niet waarom, maar toen ik zondagavond bij mijn vriend was, ging het over dik zijn. Opeens knapte er iets in me, ik was zo veel slanker dan ik nú ben... ik kan gewoon niet meer afvallen en als ik in de spiegel kijk, en ik die straille over mijn benen zie lopen, kan ik echt alleen maar janken. Niet dat de roller aan me hangen, maar toch ben ik de laatste tijd opeens zó onzeker over mijn lichaam... Ik weet gewoon niet welke kant ik met mezelf op moet en dat haat ik.
Verder verteld mijn vriend mij net, dat hij opnieuw de uitnodiging heeft gekregen om in een band te komen spelen van een vriend van hem. Wat zal gaan betekenen dat hij 4 avonden in de week moet repeteren, en 2 avonden moet optreden. Ook is de kans groot dat als hij erbij komt, en ze dus een goede bassist worden, dat ze dan een platencontract krijgen. Aan de ene kant, ben ik zo blij voor hem, omdat ik weet dat hij dit heel graag wil... Aan de andere kant wil ik gillend voor de deur gaan liggen. Dit gaat betekenen dat ik hem nog maar 1 avond in de week kan gaan zien, en als dat contract doorgaat, ik hem al helemaal kan vergeten.
Het klinkt misschien zooo egoistisch, maar wat kan ik dan doen? Ik heb hem echt nodig in mijn leven, vlak bij me. Toch weet ik van mezelf dat ik hem nooit zou tegenhouden, ik zou nooit zijn dromen verpesten. Maar diep in mijn hersens wil ik het eigenlijk niet, absoluut niet. En dat zorgt dat ik me nog slechter voel, ik voel me echt een bitch.
Toen mijn oudtante overleed, heb ik haar beloofd nooit om haar te huilen. En net, een uur of wat geleden, bij een mooi nummer, hield ik het niet meer. Ik had geen idee dat ik zo veel mascara op had dat het zo een zwarte rivier kon veroorzaken...
Er zijn nog zo veel dingen die me dwars zitten, zo veel dingen waar ik mijn hart over moet luchten, maar ik kan nu niet meer, de tranen zijn weer gaan stromen en het is tijd om te gaan leren, voor ik al mijn kansen vergooi.
X, P.
02 jun 2009
- meld ongepast verhaal
-
el!se
dinsdag 02 juni 2009 22:52
even een reactie over dat onzeker zijn.
Ik las pas een stukje dat iedere puber aan zijn lichaam moet wennen omdat het in de puberteit verandert. Als kind had je weinig vet, maar in de puberteit ontwikkelt zich dat. Iedere persoon heeft zo zijn eigen genen.
Het is natuurlijk anders als jij elke week 2/3 keer fastfood eet en onwijs veel snoepjes/koekjes snoept.
Probeer voor jezelf na te gaan waar het aan ligt, en als het niet door overmatig en veels teveel eten komt moet je gewoon nog aan je lichaam wennen.
Hoop dat je er wat aan heb, en onthoud, ieder mens is uniek.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 02 jun 2009 Vriend in band, dik & meer ( 1 )
- O 20 apr 2009 Verward, bezorgd ( 1 )
- O 28 feb 2009 Rare dagen + ftow ( 4 )