Vicieuze cirkel

Het besef dat ik handel uit angst, dat ik zo krampachtig vasthoud aan mijn grenzen, heeft me de hele nacht laten piekeren.
Vannacht heb ik een hysterisch dagboek bericht getypt en toch weer op prive gezet.

Vanmorgen heeft Ro me heel goed uit de put getrokken.
Tijdens het bellen barstte ik in tranen uit en vertelde wat me zo bang maakte.
Ro reageerde zo begripvol en zo lief dat ik me nu heel veel beter voel. Door zijn reactie voel ik me weer iets meer verbonden met hem.
Hij vond niet dat ik hem claimde, want dat gevoel had ik wel, hij vond het juist fijn dat ik aangaf met hem te willen zijn dat gaf hem het gevoel dat ik om onze band geef.

Hij vertelde ook dat hij me graag bij zijn vrienden wil hebben omdat hij zo trots is op onze relatie. Ik weet niet waarom hij daarover begon, maar kennelijk vergeleek hij dat ook met mijn ''claimissue'' en wilde me erop attenderen dat hij degene is die me mee wilt nemen. Hij vond dat ik me daar geen zorgen om moest maken en dat hij aan mijn zijde zal blijven als we in zo'n grote groep zijn als vorige keer.
Ik heb angst om bij vreemde mensen sociaal te zijn, al ben ik dat wel en praat of probeer ik iniedergeval meestal wel mee te lullen (van binnen ben ik alleen mega gespannen), angst dat mensen me oordelen of dat ik geen klik heb, vooral in onze situatie want ik ben nou eenmaal de plaatsvervanger van zijn ex die zij misschien al tien jaar kennen, natuurlijk.
Daarnaast sprak iedereen sprak portugees of engels en ik voelde totaal geen connectie met hen, en ik spreek ook niet zo goed engels, of ik kan het wel maar ben het totaal niet gewend en nog heel zoekend naar de juiste woorden en zin combinaties, ook de onderwerpen passen niet in mijn straatje. Dus blijf ik stil en dan zit er zo'n portugese jongen die dan van die vervelende directe opmerkingen roept als: ''Iris dont fall asleep!'' of ''You dont say that much!'', wat ervoor zorgt dat ik helemaal terug in mezelf keer.
Ik maak me veel te druk volgens Ro, maar hij zal er bij blijven zodat hij voor me kan inspringen wanneer er zulke opmerkingen woorden gemaakt.
Met hun wilt hij dus op vakantie en het liefst neemt hij mij mee. Maar dat wil ik niet.. Ik vind zo af en toe een verjaardag bijwonen wel genoeg.

En heel eerlijk, ik weet niet hoe een relatie werkt.
Dit is mijn schaamte gewoon voorbij.

Maar tussen ons lijkt t weer op te krabbelen na vanmorgen. Ik moet uit de vicieuze cirkel van angst stappen.. Ik geloof nog steeds in het universum, wat je gelooft krijg je terug en nog twee keer zo hard ook!