xal ut vast wel eens eerder geschreve, geen zin om alles terug te lezen.
Ik baalder van, ik voel me egt onnodig voor me vrienden.
Als ze iets willen weten bellen ze net zo makkelijk (msgien wel makkelijker) andere mensen dan mij.
Ze beseffen wel dat ik er altijd voor ze ben als ze problemen hebben, dat ze alles met me kunnen delen, de lach en het verdriet.
Maar ja, blijkbaar is het niet goed genoeg voor ze.
Want voor de rest hoor je ze niet
Alleen ahmet praat ALTIJD als we tegelijk op msn zijn (vink egt wel tof van hem!), Yasemin best wel vaak en vief dan soms.
De rest spreek ik egt zelden.
Ik moet HUN altijd bellen om af te spreken ofzo...
Als ze erges heen willen komt het niet in hen op om mij ook ff te bellen...
Lekker laten stikken die vrienden zou je kunnen zeggen...maar als ik dat doe heb ik helemaal niemand meer...
Dammmnnn alsk nie uitkijk wor ik nog kluizenaar!
Muzic: DJ onur - Ben Yetim RMX
Mood: i'm all alone, there's no one here beside me (shrek, LOVE that movie!)