Vogelkooi.

You cannot possess me for I belong to myself
But while we both wish it, I give you that what is mine to give

Jij en ik, we zullen nooit elkaars eigendom zijn. Zo zitten we niet in elkaar. We zijn te eigengereid, te eigenwijs, we gaan te veel onze eigen gang - niet uit koppigheid, maar omdat we niet anders weten. En dat is niet erg want dat is wie we zijn en daarom past het zo goed. Ik weet hoe jij redeneert want ik begrijp het. Jij snapt de hang naar vrijheid. Ik verwacht niets waarvan ik weet dat je het niet kunt geven en andersom geef je mij de ruimte omdat je weet dat ik het nodig heb. Zie het als twee vogels die niet gekooid willen worden: in gevangenschap alleen maar op zoek naar een uitweg en niets anders; in vrijheid vinden we elkaar. En in die vrijheid kan ik je alles geven, omdat ik de ruimte heb.

You cannot command me, for I am a free person
But I shall serve you in those ways you require
and the honeycomb will taste sweeter coming from my hand

Als iemand A zegt, doe jij B. Als iemand links zegt, ga ik rechts - wanneer iemand ons iets wil laten doen of een bepaalde kant op wil laten gaan, gaan de hakken in het zand. Ook daarin lijken we op elkaar. En ook daarin is er het wederzijdse begrip en de herkenning, het weten waarom iemand zo reageert want je doet het zelf ook. Ik ben er onvoorwaardelijk: geef een gil en ik ben er. Maar probeer mij niet in een richting te duwen of ongevraagd mijn comfort zone binnen te stappen, want dan gaat het fout. Bij jou werkt het precies zo - de mate waarin je er voor mensen bent is bewonderenswaardig, maar oh wee als iemand op je tenen gaat staan, want dan zijn de poppen aan het dansen. Gelukkig weet ik waar die tenen zitten.

Van jou houden gaat zo vanzelf, en tegelijk is het het moeilijkste wat er is. Machteloos moeten toekijken hoe anderen de vogel willen kooien, hoe je die vogel zelf keer op keer weer opsluit omdat je nog niet klaar bent voor dingen. Weten dat het niet werkt maar dat niet kunnen zeggen. Je hebt toegegeven dat ik de enige ben naar wie je luistert, dat ik je begrijp op een manier waarop niemand anders dat kan. En ik weet dat we allebei moeten groeien - ik moet alleen kunnen zijn, echt alleen, en jij moet leren om weer onvoorwaardelijk van mensen te kunnen houden. Niet de makkelijkste dingen en ze hebben allebei tijd nodig, maar dat is dan maar zo. Tot we op dat punt zijn, zou het toch niet werken - de hang naar vrijheid van een gekooide vogel.

We hebben allebei nog een lange weg te gaan, maar we kunnen niet zonder elkaar. Dat hebben we nooit gekund.

They stood there pretending to be just friends when all the while everyone in the room could plainly see that they were only existing for each other.