Volwassen worden
Over een week ben ik 24 jaar oud.
Maar of ik me nou echt zo voel? Het is maar een getal. Maar toch heb ik het gevoel dat ik nu echt in de volwassen wereld terecht begin te komen. Vriendinnen hebben vriendjes, waar mee ze samenwonen en misschien wel binnen nu en een paar jaar trouwen (kinderen etc.). Mijn huisgenoot gaat straks weg, het volwassen leven in. Weg naar naar Amerika om met haar grote liefde (plus stiefdochter) te zijn. Dan zit ik alleen .. dat is ook wel wat ik opzich wou. We zijn echt geen match om samen te wonen. Maar het is meer de confrontatie (de leegte .. het gat). Mensen leven verder en ik, tja, ik voel me nog steeds een meisje. Sinds een jaar geleden de relatie tussen mij en mijn ex verbroken is, heb ik geen relatie of date meer gehad. En weet ik eerlijk gezegd ook niet of ik deze ooit nog ga krijgen. Ik praat niet eens met jongens (of moet ik 'mannen' zeggen'
, hoe moet dat? Ik slaap met een teddybeer onder een roze bloemetjes dekbed (2persoonsbed dat dan nog wel!). Ik heb geen rijbewijs, geen serieuze toekomst plannen (behalve mijn opleiding afmaken). Ik ben niet sociaal en een beetje maf. En ik ben als de dood dat ik straks vereenzaam. Ik weet dat het mijn leven is, dat ik mijn eigen leven in handen moet nemen. Maar soms voelt het gewoon alsof ik zit te wachten, tot mijn ouders mij komen ophalen
Volwassen worden. Hoe doe je dat?
Maar of ik me nou echt zo voel? Het is maar een getal. Maar toch heb ik het gevoel dat ik nu echt in de volwassen wereld terecht begin te komen. Vriendinnen hebben vriendjes, waar mee ze samenwonen en misschien wel binnen nu en een paar jaar trouwen (kinderen etc.). Mijn huisgenoot gaat straks weg, het volwassen leven in. Weg naar naar Amerika om met haar grote liefde (plus stiefdochter) te zijn. Dan zit ik alleen .. dat is ook wel wat ik opzich wou. We zijn echt geen match om samen te wonen. Maar het is meer de confrontatie (de leegte .. het gat). Mensen leven verder en ik, tja, ik voel me nog steeds een meisje. Sinds een jaar geleden de relatie tussen mij en mijn ex verbroken is, heb ik geen relatie of date meer gehad. En weet ik eerlijk gezegd ook niet of ik deze ooit nog ga krijgen. Ik praat niet eens met jongens (of moet ik 'mannen' zeggen'
, hoe moet dat? Ik slaap met een teddybeer onder een roze bloemetjes dekbed (2persoonsbed dat dan nog wel!). Ik heb geen rijbewijs, geen serieuze toekomst plannen (behalve mijn opleiding afmaken). Ik ben niet sociaal en een beetje maf. En ik ben als de dood dat ik straks vereenzaam. Ik weet dat het mijn leven is, dat ik mijn eigen leven in handen moet nemen. Maar soms voelt het gewoon alsof ik zit te wachten, tot mijn ouders mij komen ophalen Volwassen worden. Hoe doe je dat?
03 jul 2016 - bewerkt op 03 jul 2016
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 sep 2021 Strijd tegen de kilo's deel 1. ( 3 )
- O 27 feb 2021 Boos ( 2 )
- O 29 dec 2020 Goede voornemens ( 1 )
- O 22 dec 2020 Vader ( 5 )
- O 15 dec 2020 Destructief ( 3 )
- O 30 nov 2020 Brief aan mijn vader ( 3 )
- O 15 nov 2020 Worsteling ( 2 )
- O 08 okt 2020 Daten
- O 23 aug 2020 Uitdaging ( 5 )
- O 08 aug 2020 Wat als het gewoon goed gaat ( 3 )
- O 22 jul 2020 Wegwijzers ( 3 )
- O 23 jun 2020 Het is een gekke wereld.
- O 05 jun 2020 Scheiden en liefde ( 2 )
- O 02 jun 2020 Detox ( 3 )
- O 31 mei 2020 Contrast ( 2 )