Die ging als volgt:
Mijn broer en ik mochten op een of andere magische wijze naar New York.
Met mijn opa en oma. [ oma is allang dood. ]
We gingen in een bus zitten en daar kwamen we mijn vriendin A tegen, dus die ging ook met ons mee.
We gingen naar de supermarkt, en namen allerlei rare gerechten.
Bij de kassa was een rond groot plein, waar witte stoelen en een witte boog stonden.
En daar zat mijn moeder.
Mijn broer en ik liepen naar mijn moeder toe en ze zei dat papa dood was.
Mijn broer ging naast mijn moeder zitten en ze begonnen allebei te huilen.
Ik ging schuin achter ze zitten.
Niemand naast me.
Tijdens dat die man aan het praten was dacht ik terug aan hoe ik mijn vader nodig heb en hoeveel ik van hem hou.
En dat ik niet zou kunnen leven zonder hem, of als zijn technische kamer leeg was.
Ik begon heel erg te huilen, maar niemand keek naar me.
Het werd steeds harder en harder, ik was kapot.
En toen werd ik wakker.
Dit soort dromen krijg ik de laatste tijd vaker,
het geeft me een verschrikkelijk gevoel.
Ik hou zielsveel van mijn vader, en we kunnen over alles praten en knuffelen.
Ik hou ook van mijn moeder en broer.
Deze droom ga ik wel vertellen, aan mijn moeder.
Maar ben bang dat ze dan verdrietig wordt,
wat best wel raar is want het is maar een droom.
Shout.